Το προηγούμενο άλμπουμ των I Am Kloot από το Μάντσεστερ με τίτλο “Natural History” – που αποτελούσε και την παρθενική μεγάλης διάρκειας δουλειά τους – είχε βγάλει ένα περίεργο χιτάκι, το “To You”, που είχε συμπεριληφθεί σε όλες τις συλλογές με τα καλύτερα κομμάτια εκείνης της χρονιάς, και μιλάμε για το 2001. Ο υπόλοιπος δίσκος δυστυχώς δεν μπορούσε να σταθεί σε ανάλογο ύψος, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – στιγμών που να φανερώνουν ότι εδώ είχαμε να κάνουμε με ταλέντα που αξίζει να παρακολουθήσει κανείς. Ευτυχώς, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σ’ αυτή τη δεύτερή τους προσπάθεια.
Και πάλι είναι εύκολο να τους απορρίψει κανείς ως μέτριους συνθέτες – τραγουδοποιούς, αν δεν δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα και προσοχή στο άκουσμα του δίσκου, το ίδιο δηλαδή που συμβαίνει και με ένα γκρουπ σαν τους Turin Brakes για παράδειγμα. Δώστε τους όμως κάμποσες ευκαιρίες και θα διαπιστώσετε ότι δεν πρόκειται τελικά για ένα σχήμα της σειράς, μα για μάστορες της μελωδίας και της ατμόσφαιρας. Όχι ότι υπάρχει η περίπτωση να συγκλονιστείτε, αλλά σίγουρα θα ανακαλύψετε τουλάχιστον πέτνε με έξι περίφημα κομμάτια που αξίζουν ένα τουλάχιστον άκουσμα παραπάνω, καθόλου άσχημο επίτευγμα για ένα δίσκο κλασικής ποπ τραγουδοποιίας από ένα σύνολο που δεν χρησιμοποιεί κανένα τρυκ στον ήχο του παρά αφήνει τα κομμάτια του να μιλήσουν και να πουν ότι έχουν.
Το τρίο του Johnny Bramwell (που εκτός απ’ την ιδιότυπη φωνή του συνεισφέρει και όλες τις συνθέσεις στο γκρουπ) συχνάζει στα ίδια λημέρια ηχητικά με τους συγχωριανούς τους Elbow πολλές φορές – όπως και τόσοι άλλοι τελευταία, αλλά αυτή είναι μια μεγάλη κουβέντα που θα κάνουμε άλλη φορά – περνάει πάντως και από πολλές ακόμη μουσικές γειτονιές, διατηρώντας πάντοτε μια ομοιογένεια στο στυλ των τραγουδιών του. Το εναρκτήριο “Untitled #1” θα μπορούσε να είναι παρμένο από δίσκο του Joseph Arthur, το “Life In A Day” είναι οι Bad Seeds σε ποπ έξαρση με τον John Lennon στα φωνητικά και τον Phil Spector να κάνει την παραγωγή στον ήχο των τυμπάνων (υπεύθυνος πάντως για τη συγκεκριμένη παραγωγή, και μόνο γι’ αυτό το κομμάτι, ο πανταχού παρών Ian Broudie των Lightning Seeds) ενώ στο “A Strange Arrangement Of Colour” η αισθητική της σχολής της Glitterhouse αποφασίζει να παρατήσει για πάντα την κάντρι και να το ρίξει στη τζαζ!
Σπουδαίο άλμπουμ, ως εκ τούτοις, πιθανόν να ακούσετε καλύτερα απ’ αυτό μέσα στη χρονιά που διανύουμε, μα κι αυτό δεν θα πάψει να αποτελεί μια ταπεινή και σταθερή αξία!
