Γενικά με τα σκόρδα δεν τα πάω καλά. Αν εξαιρέσουμε μία πάντα καλή δόση σκόρδου που χρησιμοποιώ στην σπεσιαλιτέ μου άσπρη σάλτσα για σπαγγέτι – τα υπόλοιπα υλικά και οι οδηγίες παρασκευής της παραχωρούνται ύστερα από ευγενική παράκληση- καθώς και την εμμονή μου κατά περιόδους με τα καλοψημένα σκορδόψωμα, κατά τα άλλα δεν είμαι και ιδιαίτερα «σκορδόφιλος», και δεν είμαι και κανάς απόγονος του Κόμη Δράκουλα για να μην παρεξηγούμαστε. Οι Garlic όμως, παρά το επιεικώς κακό όνομα που διάλεξαν για το group τους, κερδίζουν την συμπάθεια μας με το “Jam Sabbatical”, όπως είχαν κάνει πριν από κάποιους μήνες, όταν έφθασε στα χέρια μας το περσινό ντεμπούτο τους “The Murky World of Seats” για την Bella Union.
Βρετανικό σεξτέτο είναι οι Garlic, αν και, αν τους άκουγες θα ορκιζόσουν ότι είναι Αμερικανοί. Ο ηγέτης της μπάντας, ο Mike Wyzgowski όπως και οι υπόλοιποι πέντε μουσικοί θα γινόντουσαν άνετα μέρος της φιλολογικής μας συζήτησης με θέμα «Ζήτω ο κολεγιακός αμερικανικός ήχος!». Το ότι είναι πιστοί ακόλουθοι της μουσικής φιλοσοφίας της οποίας σήκωναν υπερήφανα την παντιέρα οι Pavement, το είχαμε καταλάβει από το πρώτο τους album. Με το “Jam Sabbatical” αγκαλιάζουν και την σύγχρονη Americana αλλά και την Alt.Country, διατηρώντας το ιδιαίτερο βρετανικό χιούμορ τους, το οποίο συνδυάζεται με την folk παράδοση της πατρίδας τους.
Αν και δεν είναι χειρότερο από το ντεμπούτο τους, οι Garlic παρουσιάζουν ένα κάπως άνισο album. Οι καλύτερες στιγμές τους βρίσκονται εδώ, όπως το άκρως κολλητικό “One Think Or Another”, που όποιος dj το αγνοήσει μόνο κακό θα κάνει, παρά τις πολύ έντονες Grandaddy αναφορές, όπως και το “Never Let You Go” με τον άγριο ρομαντισμό που εκφράζεται με στίχους της φιλοσοφίας «θα σε σκοτώσω, αν με αφήσεις». Τραγούδια που αξίζουν να μπουν στο playlist της χρονιάς.
Όμως την ίδια ακριβώς στιγμή, οι έμμονες τους με τον ήχο συγκεκριμένων συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, είτε αυτοί λέγονται Pavement, είτε Flaming Lips είτε και Roxy Music, τους προδίδουν, αφού οι έξυπνοι στίχοι δεν ισορροπούν με εμπνευσμένες συνθετικές στιγμές. Να μην αμφιβάλλουμε όμως ότι ο Wyzgowski έχει το ταλέντο και το μυαλό για μεγάλα πράγματα. Προς το παρόν, παίζει καθαρά, αλλά όταν βγάλει τους άσους από το μανίκι του, μην εκπλαγείτε αν τον δείτε εξώφυλλο στο NME και να καμαρώνει στις σελίδες του UNCUT.
