Τον εαυτό τους επαναλαμβάνουν οι Fun Lovin' Criminals στο "Welcome To Poppy's. Και πάλι η δική τους αίσθηση του cool, μέσα από funk, soul, jazz, rhythm & blues και hip hop στοιχεία, απλώνει τα χέρια της στη νεϋορκέζικη ζωή, τα ναρκωτικά, την πολιτική και τις σχέσεις, χωρίς όμως καμία διάθεση ανανέωσης. Η νέα τους δουλειά θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει μεταξύ των δύο πρώτων άλμπουμ, μόνο που παρά την ποσότητα (15 συνολικά κομμάτια περιέχονται), δεν υπάρχουν τα killer hooks των πρώτων.
Τα "You Got A Problem" και "Stray Bullet" είναι αρκούντως διασκεδαστικά, αλλά αποτελούν παράλληλα συνέχεια, για να μην πούμε μια λίγο βαριεστημένη αντιγραφή των "Fun Lovin’ Criminal" και "Scooby Snacks", αντίστοιχα. Στο "Lost It All" επιδίδονται σε μία ευχάριστη, πιασάρικη και γηπεδική punk rock άσκηση και ως εκεί, το "Living On The Streets" επιχειρεί να επαναλάβει την ιδέα του "Loco" και το "Friday Night" με το συνθηματάκι "Fuck the war on drugs, fuck that Bin Laden" τα καταφέρνει κάπως καλύτερα, αλλά λίγο μετά, στο "This Sick World", αναρωτιόμαστε αν ξεχάστηκαν και παίζουν το "Barry White Has Saved My Life". Όλα αυτά καλά κι ωραία, γνώριμα, εύκολα αγαπήσιμα από τους fans και το ραδιόφωνο, αλλά πέραν τούτου;
Για να μην κολλήσουμε όμως στο πρώτο μισό του άλμπουμ, εξ ου και η πλειοψηφία των αναφορών, και η συνέχεια δεν είναι καλύτερη. Πέρα από την εύθραυστη μπαλλάντα "You Just Can't Have It All" που κλείνει το "Welcome To Poppy's", τα υπόλοιπα κομμάτια παιρνούν ευχάριστα, αλλά χωρίς να αφήνουν κάτι, με τους μανιερίστικους ρυθμούς και τα samples τους, τις δήθεν και cheesy φλυαρίες τους και τις σουρεαλιστικές προσεγγίσεις τους στον νεϋορκέζικο τρόπο ζωής. Είναι κι αυτή η metal παρωδία του "Baby", που μόνο μ'αυτό το χαρακτηρισμό μπορούμε να αντέξουμε...
Επειγόντως ενέσεις έμπνευσης!
