Ξεκινάμε με μία διαπίστωση - είδηση: ο Stephen Malkmus βρήκε νέα μπάντα, για να στηρίζει τις μελωδικές του ανησυχίες και αυτό ήταν αναμενόμενο για κάποιους από εμάς. Βλέπετε, η ιδιοσυγκρασία του σαν συνθέτης καθιστά την συνεργασία με μία σταθερή μπάντα αναγκαίο συστατικό του τελικού του μουσικού οράματος. Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα και στο Pig Lib, το δεύτερο άλμπουμ της "μετά Pavement" εποχής της καριέρας του.
Τώρα, όσον αφορά το πώς είναι αυτή, μπορώ να σας πω πως είναι λίγο περίεργη. Το βέβαιο είναι πως δεν λείπει η γνώριμη παιχνιδιάρικη ερμηνεία, δεν λείπουν τα ιδιόρυθμα παιχνίδια με τους ρυθμούς της rhythm section και της κιθάρας (βλέπε στακάτα κοψίματα σε ανύποπτες στιγμές πάνω στη ροή του τραγουδιού), αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και μία σαφή παρέκκλιση από το παρελθόν.
Οι Pavement σου άφηναν μία πιο ξεκάθαρη αίσθηση του τι ήθελαν να κάνουν. Καταλάβαινες πότε ήθελαν να γράφουν ένα ποπ τραγούδι, πλούσιο σε μελωδίες και λυρισμό. Ο Malkmus εδώ κάπου μας μπερδεύει. Ας πάρουμε για παράδειγμα το 1% of One, όπου ξεκινάει στρωτά, με μία βατή μελωδία και σταδιακά εξελίσσεται σε ένα 9λεπτο πειραματικό κιθαριστικό παιχνίδι, όπου βεβαίως η παρέα δείχνει να το απολαμβάνει, αλλά σκέφτεσαι... "διάολε, δεν θα μπορούσαν να απομονώσουν αυτές τις ιδέες σε ένα ξεχωριστό track;".
Σαν συνθέτης, αλλά και μουσικός προφανώς του λείπει ένας συνεργάτης σαν τον Scott Kannberg που θα τελειοποιήσει τις ιδέες του. Η μπάντα είναι ακόμα καινούρια, δεν έχει επέλθει το πολυπόθητο -για κάθε συγκρότημα- δέσιμο και είναι λογικό κάποια πράγματα να μας φαίνονται συγχυσμένα εδώ.
Ας μην βιαστούμε όμως. Είναι μία νέα προσπάθεια για τον φίλο μας Stephen και αν την εκλάβουμε σαν το ντεμπούτο μίας καινούριας προσπάθειας, τότε η αλήθεια είναι πως θα βρούμε αρκετές σκόρπιες στιγμές να μας αφήνουν αισιόδοξες υποσχέσεις για ένα γεμάτο ενδιαφέροντες μελωδίες μέλλον...
