Οι Ariel Kill Him αποτελούν το δεύτερο σχήμα του David Lehnberg, με το όνομα αυτό ηχογραφεί όταν βρίσκει ελεύθερο χρόνο από τους Leiah, που δείχνουν να είναι η κύρια απασχόλησή του, μιας κι εκείνοι καταγράφουν στο ενεργητικό τους επιτυχημένες περιοδείες παρέα με τους Get Up Kids, As Friends Rust, Hot Water Music και Grade.
Εδώ όμως είναι που διοχετεύει τα πιο προσωπικά του τραγούδια, κι ως εκ τούτου, τείνει να γίνει το σχήμα που βρίσκεται πιο κοντά στην καρδιά του. Κι αυτό δεν βγαίνει σαν συμπέρασμα μονάχα απ' την επιθυμία του να βγει μ' αυτό το υλικό στο δρόμο και να δώσει τις πρώτες του συναυλίες σαν Ariel Kill Him πια, μα απ' το ίδιο του το υλικό.
Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου μας πλησιάζουν αθόρυβα, στέκονται πίσω μας αφού πρώτα μας έχουν κλείσει τα μάτια και μας ψιθυρίζουν γλυκές λέξεις και νότες - παιγμένες από ακουστική κιθάρα και πιάνο - χαλαρώνοντάς μας σε σημείο να στέκεται αδύνατη η διαφυγή του μυαλού σε ανεξερεύνητα μονοπάτια. Η τακτική αυτή προσέγγισης του ακροατή είναι ένα ιδιότυπο ρομαντικό αντάρτικο, που απευθύνεται κατ' αρχήν σε λίγους, απαιτεί απόλυτη εξομοίωση με τους σκοπούς του καλλιτέχνη και διάθεση για ανάλογη ενδοσκοπική αναζήτηση μ' εκείνη που επιχειρεί ο δημιουργός του παρόντος δίσκου. Μόνο έτσι είναι δυνατή η απόλυτη ταύτιση με την κεντρική ιδέα που ξεπηδάει από τα τραγούδια που ακούμε εδώ.
Στην πλειοψηφία του, το άλμπουμ μας θυμίζει τις ακραία εξομολογητικές απόπειρες του Maximilian Hecker και Raz Ohara - και οι δύο παραδόξως από τον κατάλογο της Kitty Yo, να είναι τυχαίο αυτό άραγε; - μόνο που εδώ υπάρχουν και χαρακτηριστικά Σουηδικές ποπ στιγμές έντονου συναισθηματικού χαρακτήρα, λες και οι Wannadies αποφάσισαν να επιστρέψουν αφού πρώτα αφομοίωσαν κάμποσους δίσκους emo φιλοσοφίας.
Στο τρίτο τους άλμπουμ λοιπόν, οι Ariel Kill Him - ή καλύτερα, ο Lehnberg και ο παραγωγός του Magnus Bjork - άγγιξαν με θάρρος ορισμένες ευαίσθητες προσωπικές τους χορδές και ολοκλήρωσαν μια αγκαλιά τραγούδια απαιτητικά και με αδιαπραγμάτευτη εκφραστική πληρότητα. Προσεγγίστε τα μονάχα αν είστε έτοιμοι να πραγματοποιήσετε αυτό που υπαγορεύει το τελευταίο κομμάτι του δίσκου με τον τίτλο του: "The Exclusive Moment Of Travelling Inside Yourself"!
Πριν κλείσουμε, μας επιτρέπετε να δηλώσουμε ότι παρά την ικανότητά του σαν τραγουδοποιός, ο David Lehnberg αποτελεί κι έναν απ' τους πιο άσχημους μουσικούς που έχουμε αντικρύσει σε φωτογραφία; Μήπως εκεί ακριβώς κρύβεται το μυστικό της ευαίσθητης ψυχοσύνθεσής του, που μεταφράζεται στα τραγούδια που ακούμε;
