Διαβάζοντας τις σημειώσεις ανακαλύπτεις ότι έχεις να κάνεις με ένα συγκρότημα απο την Γερμανία. Άν επισκεφτείς και το site της δισκογραφικής τους ανακαλύπτεις ότι κατάγονται απο το Βερολίνο, οτι αυτός είναι ο δεύτερος τους δίσκος και τον έγραψαν σε κάποια αγροτική περιοχή.
Κι εκεί που περιμένεις να ακούσεις σκληρό ροκ (σαν τους Rammstein ένα πράγμα) ακούς μια υπέροχη συνέχεια του Paris-Texas του Ry Cooder! Ακούς γλυκιές ακουστικές κιθάρες, μελωδικές μπασογραμμές και γενικά έναν ακουστικό post-rock δίσκο!
Διδαγμένοι απο τους Godspeed you Black Emperror, τους Τhe Sea And Cake και τους Tortoise όσον αφορά την ανάπτυξη των κομματιών τους, γοητευμένοι απο την americana των Friends of Dean Martinez, κι όχι μακριά από τον αμερικάνικο indie rock ήχο (δίχως φυσικά τα φωνητικά του) ή την γλυκόπικρη σκωτσέζικη έκφραση, φτιάχνουν ένα δίσκο φωτεινό και άκρως ταξιδιάρικο. Το γεγονός ότι δεν έχουν τραγουδιστή δεν τους εμποδίζει καθόλου να εκφράσουν τα ποικίλα συναισθήματα τους, πράγμα που το καταφέρνουν μέσα από τις γνωστές πλέον διαδοχές των ηλεκτρισμένων ξεσπασμάτων και ακουστικής ηρεμίας!
Μία καλή εναλλακτική πρόταση που δεν απευθύνεται μόνο στους φίλους του λεγόμενου post-rock ιδιώματος (που έτσι κι αλλιώς έχει την τύχη να μετρά πολλούς οπαδούς στη χώρα μας), αλλά γενικώς σε όσους αναζητούν την instrumental πλευρά του ανεξάρτητου κιθαριστικού ήχου και δη την πιο ακουστική της έκφανση.
