Πέντε χρόνια πέρασαν από την τελευταία φορά που οι Cardigans δόνησαν για τελευταία φορά τα charts και τον 'εναλλακτικό' κόσμο ταυτόχρονα, με το Grand Turismo, εμπλουτίζοντας την στυλάτη ρετρό ποπ και τα ριφάκια τους με πιο trip-hop και ηλεκτρονικά μέτρα -αρκούντως πιασάρικα. Αυτή τη φορά βάλθηκαν να μας εκθέσουν την πιο 'ώριμη' πτυχή τους. Το οποίο σημαίνει κατά τους ίδιους, ή για να ακριβολογούμε περισσότερο για τη γλυκύτατη Nina Persson, μετάλλαξη από το πρότυπο της ξανθιάς Σουηδέζας σε αμερικανίδα γυναίκα της διπλανής πόρτας και ανάλογη ηχητική επένδυση κι ερμηνεία. Ευτυχώς, άλλοτε το διασώζει με τις αιθέριες της φωνητικές επιδόσεις από την ΑOR βαρεμάρα, άλλοτε η αισθαντική πένα βαδίζει στα καλά χνάρια των Mazzy Star, κι άλλοτε το σκονισμένο country rock δεν πορεύεται στα τυφλά στη μονοσήμαντη μανιέρα μιας Sheryl Crow.
Στα χειρότερα φέρνει σε κομμάτια που θα διασκεύαζαν χωρίς φόβο και πάθος οι Corrs και δίνει τη σαφή αίσθηση μιας τυπικής αμερικάνικης mainstream κιθαριστικής δουλειάς, που σε κάνει να αναρωτιέσαι, ποίος ο λόγος να βρίσκονται εκεί και οι Pelle Almqvist (The Hives), Ebbot Lundberg (Soundtrack Of Our Lives), Nicke (The Hellacopters).
Τελικά, περισσότερες ακροάσεις και ορισμένες ανγκαστικές παρακάμψεις -που για να μην ξεχνούμε κι εύκολα, οι Cardigans ποτέ δεν ήταν group των albums, αλλά των singles- σε κάνουν να θαυμάζεις τις παρεμβάσεις στη λεπτομέρεια της παραγωγή του Per Sunding (των αγνοημένων Σουηδών από τα 90's, Eggstone!) και κάποιες εντελώς μίνιμαλ στιγμές που το πίσω-στις-ρίζες πιάνο σε φέρνει υπερβολικά κοντά, σε βάζει στην κυριολεξία στο χώρο.
Ακόμα περισσότερες αποδεικνύουν ότι τελικά αυτή η μετάλλαξη είναι σύφυτη περισσότερο μιας συναισθηματικής κατάστασης της δημιουργού που είτε χαλαρά ζωντανεύει τις γλυκόπικρες αντανακλάσεις του έρωτα, είτε με χαρακτηριστική ευκολία μπλέκει θλίψη, απόγνωση και θυμό στο ίδιο τραγούδι, είτε φτάνει να εξιλεώσει μια οδυνηρή εμπειρία ξυλοδαρμού εν οίκω σε μία ρομαντική μπαλλάντα ("And Then You Kissed Me").
Και είναι δύσκολο να αποφανθεί κανείς αρνητικά για τις επιπτώσεις αυτής της συναισθηματικής κατάστασης στη περιρρέουσα απίστευτα γλυκιά μελαγχολία, μόνο να παραπονεθεί που δεν αποτέλεσε την απαρχή για κάτι πραγματικά συγκλονιστικό και που -κατά κάποιο τρόπο- επέτρεψε την τιθάσευσή της χάριν μίας αυτή τη φορά σίγουρης λύσης για την αμερικανική αγορά. Άμεμπτη επιλογή μα, όπως μας δίνεται όμως εδώ, ελαφρώς κορεσμένη.
