Αν καταλάβω ότι ορισμένοι όταν ακούσουν ξαφνικά κάποια τραγούδια από τα 10 του "Get Shot", ονομάσουν τους Fireside "νέους Hives", θα φρικάρω...
Μαθήματα Σουηδικής Punk Rock Ιστορίας λοιπόν:
Οι Fireside μετρούν μία πορεία 11 χρόνων πλέον, και έξι albums στο ενεργητικό τους. Οι τέσσερεις μουσικοί από τα βόρεια της Σουηδίας, Pelle Gunnerfeldt (πρώην επαγγελματίας skateboarder), Kristofer Astrom, Per Nordmark, και Frans Johansson, ξεκίνησαν ως πρωτεργάτες και πρωτοσταντούντες μίας, ανύπαρκτης στην ουσία τότε στις αρχές των 90's, punk rock σκηνής της χώρας τους, μαζί με ιστορικά πλέον groups όπως οι Refused και οι Randy. To 1994 οι Fireside κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους "Fantastic Four", το οποίο πλέον μπορεί να βρεθεί μόνο στην remixed επανακυκλοφορία του 1999. Το breakthrough βέβαια ήρθε το 1995 με το εξαιρετικό και έως τώρα καλύτερο album της μπάντας, το "Do Not Tailgate" με το οποίο εξασφάλισαν και συμβόλαιο με την American Recordings του Rick Rubin αλλά και την δυνατότητα να περιοδεύσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες με αποκορύφωμα την συμμετοχή τους στο Lollapalooza Tour.
Από εκεί και πέρα ακολούθησε το "Uomini d'Onore" το 1997, που ακολούθησε πιστά την punk συνταγή του προηγούμενου επιτυχημένου album, χωρίς όμως την ανάλογη επιτυχία και δίκαια, ενώ αμέσως ύστερα από κάποιους μήνες κυκλοφόρησε μία διπλή συλλογή με b-sides, αλλά και πολλές διασκευές, σήμα κατατεθέν των ζωντανών εμφανίσεων της μπάντας.
Εκεί που οι Fireside είχαν αρχίσει να μοιάζουν με λιμνάζοντα ύδατα, ήρθε ξαφνικά το 1999 το "Elite" που όσοι το είχαν ακούσει τότε έμεναν με την απορία εάν επρόκειτο για τους ίδιους Fireside, που πριν από λίγα χρόνια τίναζαν τα μυαλά στον αέρα με δυναμίτες σαν το "Kilotine". To "Elite" ήταν ένα πείραμα που για την μπάντα και κάποιους λίγους οπαδούς ήταν το μεγάλο βήμα μπροστά και το απόλυτο καλλιτεχνικό επίτευγμα των Fireside, ενώ για όλους τους υπόλοιπους ήταν το απόλυτο χαρακίρι που μπορούσαν να διαπράξουν. Από τα δίλεπτα punk rock διαμαντάκια, στα μακρόσυρτα instrumentals και τις ατμοσφαιρικές country μπαλαντες το χάσμα είναι απλά τεράστιο, ίσως και αγεφύρωτο.
Απρίλιος 2003 λοιπόν, και οι Fireside επιστρέφουν για να υπενθυμίσουν σε κάποιους και να φανερώσουν σε άλλους, τι άκουγαν και ποιους θαύμαζαν στα νιάτα τους, οι The (International) Noise Conspiracy και οι The Hives, ειδικά οι δεύτεροι, των οποίων παραγωγός άλλωστε είναι ο Gunnerfeld των Fireside.
Με το "Get Shot" οι Fireside παρουσιάζουν ευτυχώς όχι μία απλή επιστροφή στο "παλιό καλό παρελθόν" της μπάντας, αλλά μία εξελιγμένη μορφή της, με έναν πιο pop και radio-friendly χαρακτήρα, όπως αυτός ο δεύτερος έχει μετατραπεί και μορφοποιηθεί ύστερα από την επιτυχία του λεγόμενου neo garage.
Με περισσότερα κολλητικά κιθαριστικά hooks και ρυθμικά χειροκροτήματα από όσα μπορεί να διαννοηθεί και το πιο διαστραμμένο μυαλό, και με στιγμές που μοιάζουν να βγήκαν από το παλιό καλό βιβλίο των "επιτυχιών" των Fugazi, οι Fireside πάνω από όλα το διασκεδάζουν, ξεχνώντας τις "πειραματικές" και "καλλιτεχνικές" εμπνεύσεις του "Elite" και γι'αυτό ίσως και να τους συγχωρέσουμε το γεγονός ότι το opening track "All You Had" μοιάζει τόσο πολύ με το "Coffee & TV" των Blur. Ναι, τόσο pop…
Ξεπεράστε λοιπόν το κάκιστο εξώφυλλο (πάρτε από τα χέρια του Kristofer Astrom τον κουβά με την μπογιά, δώστε του μία κιθάρα και… ταρατατζούμ, έχετε μία λιγότερο nerdy εκδοχή του πράσινου album των Weezer) και το... άσχετο με το γενικότερο κλίμα του "Get Shot", έκτο track "I'm Coming Home", που μοιάζει με b-side της εποχής του "Elite", και θα έχετε στα χέρια σας ένα δισκάκι για πολλές ευχάριστες, ξεσηκωτικές και πάνω απ'όλα χορευτικές ακροάσεις.
