Των Grand Drive ηγούνται οι γεννημένοι στην Αυστραλία αδελφοί Wilson, o Danny και ο Julian (καμία σχέση με τους Βρετανούς πόπστερς Danny Wilson από τη δεκαετία του '80, οι οποίοι δεν είχαν κανένα μέλος στη σύνθεσή τους μ' αυτό το όνομα), που όμως δραστηριοποιούνται στο Νότιο Λονδίνο.
Πρόκειται για μια απ' τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου Βρετανικό σχήμα φλερτάρει με την πολυπόθητη τελευταία americana και τα καταφέρνει καλύτερα από αρκετούς ντόπιους μαχητές του συγκεκριμένου ηχητικού ύφους.
Μετά από δύο εξαιρετικούς δίσκους που άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις, τα "Road Music" ('99) και "True Love And High Adventure" ('00), επιστρέφουν μ' ένα άλμπουμ που μπορούμε να θεωρήσουμε ακόμη περισσότερο μεστό και περίτεχνα γραμμένο, που ανακεφαλαιώνει περίφημα το ταλέντο των αδελφών Wilson στη σύνθεση ζηλευτών μελωδιών μέσα από 10 όμορφα τραγούδια. Οι επιρροές τους είναι σαφείς και δεν διαφέρουν απ' αυτές των Αμερικανών συναδέλφων τους: Byrds, Buffalo Springfield, σύγχρονοι ομοϊδεάτες όπως οι Long Ryders και οι Wilco αλλά και κλασικοί τραγουδοποιοί όπως οι Crowded House (κυρίως στον τρόπο που δένουν οι φωνές των δύο, όπως ακριβώς έδεναν οι φωνές των αδελφών Finn). H δύναμη λοιπόν των Grand Drive είναι τα τραγούδια τους, τα οποία και αφήνουν να λάμψουν χωρίς να καταφύγουν σε άλλα περιττά εκτελεστικά ή άλλα τρυκ.
Η παραγωγή, αξίζει να σημειώσουμε, έχει γίνει απ' τον μόνιμο κάποτε κιθαρίστα του Rod Stewart μα και μέλος των Faces, Jim Cregan (που γνωρίζει ένα ή δύο πράγματα γύρω απ' το πώς δύναται κάποιος να ηχήσει ωσάν Αμερικάνος) ενώ με το αναρχικό σαξόφωνό του συμμετέχει σε δύο κομμάτια ο παλιός μας νεοκυματικός γνώριμος Ted Milton απ' τους Blurt.
Όλοι αυτοί εργάζονται για να φτάσουν στ' αυτιά μας κομμάτια σαν το σινγκλ "A Little Like You" ή το "Life Is A Car", που αν και αρκούντως ραδιοφωνικά, όχι μόνο δεν προσβάλουν αλλά και αποτελούν το υλικό που θα έφτανε σ' εμάς από τις mainstream πηγές, αν βέβαια ο κόσμος μας ήταν δίκαιος (ενώ όλοι γνωρίζουν χρόνια τώρα ότι δεν είναι…)
