Πιστοί αναβιώτες της μουσικής κληρονομιάς των αγγλικών garage-pop συγκροτημάτων, ειδικά αυτών της British Invasion, που φλερτάρουν -έστω και ξώφαλτσα- με την Mod νοοτροπία οι 5 (4 νεαροί και 1 πενηντάρης drummer) Σουηδοί The Venue, δείχνουν να διασκεδάζουν αφάνταστα με αυτό που κάνουν, πράγμα που είναι εμφανές στον τρόπο που ερμηνεύουν σαν μπάντα τις συνθέσεις τους.Πότε θυμίζουν συγκροτήματα με ψυχεδελικά στοιχεία σαν τους Seeds και πότε ξεφεύγουν σε πιο ποπ ήχους, όπως οι The Who, οι Small Faces και οι πρώιμοι Beatles.
Πότε ολίγον τι χαζοχαρούμενοι, πότε ολίγον τι χαωτικοί στις κιθαριστικές τους μελωδικές αναζητήσεις, έχουν σίγουρα να προτείνουν μια αρκετά αξιόπιστη εκτελεστική πρόταση των αγαπημένων τους ήχων, αλλά και πάλι δεν επιτυγχάνουν να μην ακουστούν γραφικοί για τα σημερινά δεδομένα. Γιατί, θα πει κανείς, να ακούσω αυτούς τους τύπους από την Σουηδία, όταν ακόμα δεν έχω χορτάσει τα αριστουργήματα των Creation ή των Electric Prunes, για παράδειγμα, που αποτέλεσαν έμπνευση για εκατοντάδες συγκροτήματα τις τελευταίες 3 δεκαετίες;
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρόκειται να βρείτε εδώ τραγούδια που οι φίλοι του ήχου θα σιγοτραγουδήσουν με ένα ευχάριστο μειδίαμα στα χείλη. Π.χ το What's In His Head ή το αλά Kinks Too Many Ways είναι ευχάριστες ποπ στιγμές, που άνετα θα μπορούσατε να βρείτε σε συλλογές με επιτυχίες της περιόδου 63-68!
Γενικά, ένας ευχάριστος δίσκος για εξειδικευμένο κοινό, που αποδεικνύει πάντως πως για να φτιάξει κανείς όμορφη μουσική, αρκεί να αισθάνεται ελεύθερος και πλήρης με αυτό που κάνει. Και σίγουρα αυτό είναι το πιο σπουδαίο πράγμα που καταλογίζει κανείς σε αυτούς τους Σουηδούς!
Οι Hives και οι (The International) Noise Conspiracy πρέπει να έχουν ήδη βρει στο πρόσωπό τους το τέλειο opening act για τα live τους! Από εδώ όμως μέχρι να καταφέρουν κάτι πιο σπουδαίο, χρειάζονται αρκετή δουλίτσα ακόμα και μεγαλύτερη ποικιλία μουσικής έκφρασης...
