Έχοντας δώσει μερικά δείγματα καλής μουσικής στο παρελθόν (Come, Live Skull) και μια σόλο δουλειά πέρσι, η Thalia Zedek κινείται πλέον μακριά από της post-punk εμμονές της χάριν μάλλον του φυσικού της χώρου: Του αρσενικού Bob Dylan, σε μια πιο indie-rock μορφή.
Σ' αυτό εδώ το EP με τα τέσσερα νέα τραγούδια και τις δύο διασκευές, αναπόφευκτα κλέβει την παράσταση η ομώνυμη διασκευή στο κομμάτι του Dylan, από το αριστουργηματικό Blood on the Tracks. Η Thalia Zedek το προσαρμόζει απόλυτα στο στυλ της και χωρίς πολλή προσπάθεια το κάνει συγκλονιστικό. Οι υπόλοιπες μελωδίες έχουν αυτή τη χροιά του γνώριμου, η διασκευή στο "Candy Says" των Velvet Underground είναι όχι τόσο συνταρακτική όσο η προαναφερόμενη, αλλά επαρκής, τα "Everything Unkind" και "No Fire" αξιοπρεπή -αν ταιριάζουν αρκετά μεταξύ τους- και το σεληνιασμένο indie "JJ85" αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα.
Και στο παρόν μίνι LP η φωνή ακούγεται μπουχτισμένη από τσιγάρα, η πιο πιθανή ώρα είναι ξημέρωμα, ο τόνος μελαγχολικός, μα όχι αποπνικτικός. Ενώ φαίνεται να ταυτίζεται με την τραγουδοποιία των Leonard Cohen και Mark Eitzel ο ενορχηστρωτικός τόνος που δίνει δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει τον Nick Cave στις ήρεμες στιγμές του. Προσθέστε και το γλυκό πόνο της Nina Nastasia και φτάσατε ακόμη πιο κοντά.
Ακουστικές κιθάρες, πιάνο και βιόλα σχηματίζουν τον βασικό καμβά, περνώντας από τα χέρια των Daniel Coughlin (πρώην Come), Mel Lederman (Victory at Sea) και David Michael Curry (The Willard Grant Conspiracy), ενώ η παραγωγή δείχνει εσκεμμένα να κρατά τα πράγματα όσο πιο lo-fi γίνεται, μια και αυτός ο ρεαλισμός που αποτυπώνεται στους στίχους και μεταδίδεται μέσω της κουρασμένης φωνής της θα θεωρούσε οτιδήποτε καλογυαλισμένο, άχρηστο.
