Ο ποπ κόσμος των Hello Goodbye ακούγεται ιδιαίτερα διαταραγμένος ψυχικά, αν κρίνουμε από την "τρέλα" που αποπνέουν τα μουσικά τους πονήματα. Μπερδεύουν garage ριφάκια με ποπ ατμόσφαιρες και φωνητικά, δημιουργώντας ένα ευχάριστο psycho pop άκουσμα που στην πρώτη ακρόαση σε κάνει είναι αλήθεια να μειδιάσεις με το κέφι τους. Η βασική τραγουδίστρια του γκρουπ, η Lisa Lundkvist δεν δείχνει να είναι ένα πολύ φυσιολογικό σύγχρονο κοριτσάκι. Οι εναλλαγές των φωνητικών της ανάμεσα σε ουρλιαχτά, ναζιάρικα νιαουρίσματα και σιγοψιθυρίσματα φιλοδοξούν να ακουστούν ενδιαφέρουσες, πάντως το βέβαιο είναι ότι δεν σε αφήνουν αδιάφορο.
Δεν φαίνεται να παίρνουν τον εαυτό τους και πολύ στα σοβαρά και μάλλον στα live τους πρέπει να βγαίνει πολύ θετικά αυτό και να είναι super διασκεδαστικοί. Όμως στο πρώτο τους αυτό άλμπουμ, κάπου το παρακάνουν με το χαβαλέ, χωρίς να προσφέρουν κάτι το ουσιαστικό. Οι ενορχηστρώσεις τους είναι απλές και ψιλοπρόχειρες -plug and play ουσιαστικά- και υπερβολικά "στενές" σε ανάπτυξη οι συνθέσεις τους, αφού πολλές δεν ξεπερνάνε καν τα 2 (!) λεπτά. Γενικά, με το άλμπουμ τους έχεις ξεμπερδέψει μέσα σε 31 μόλις λεπτάκια...
Θυμίζουν αρκετά πράγματα και έχουν αρκετή ποικιλία στο ύφος των συνθέσεών τους. Από PJ Harvey και Cramps σε καραπόπ εκδοχή, μέχρι Life Without Buildings, ιδιαίτερα σε κάποια γυναικεία φωνητικά τους τελευταίους. Όμως δεν τους βγαίνουν όλες οι προσπάθειες σε κάτι αξιόλογο και αρκετές συνθέσεις -κυρίως οι downtempo folkish μελωδίες τους- τις περνάς ελαφρά τη καρδία, όπως το "Picky Eater", όπου κλαψουρίζει η Lisa και αν δεν ήθελα να γίνω κακός και κακεντρεχής (sic!), θα έλεγα ότι Θυμίζει την ανεπανάληπτη κιθαρίστρια-συνθέτρια της φοβερής παρέας από τα "Φιλαράκια" (χμ, έγινα μάλλον)!
Υπάρχουν βέβαια μερικές αξιοπρόσεχτες στιγμές, όπως το single "African Nights", το groovy rock n' rollάκι "Pussycat", το αλά Them "Ode Το Betty" και το ποπάκι "Summer Warmth", που δείχνουν πως αν έκαναν λίγο ακόμα περισσότερη υπομονή μέχρι να μαζέψουν κι άλλες τέτοιες συνθέσεις, ίσως να έφτιαχναν ένα πιο ολοκληρωμένο και ενδιαφέρον άλμπουμ.
Γενικά είναι ευχάριστο στο άκουσμα, όμως δεν καταφέρνουν να ενθουσιάσουν και να πείσουν πως κρύβουν κάτι πιο ουσιαστικό από αρκετή νεανική ενέργεια και ακομπλεξάριστη διάθεση για χαβαλέ με τα μουσικά τους παιχνίδια.
