Πολλοί υποστηρίζουν οτι από την εποχή που ενα παλιό (sic!) συγκρότημα απο το Λίβερπουλ κυκλοφόρησε ενα διπλο «λευκό» δισκο, αντί να βγάλει εναν μονό με λιγότερα αλλα πολύ καλύτερα τραγουδια, υπέγραψε ουσιαστικά και τη διάλυσή του. Έχοντας αυτό υπόψη τους οι As Friends Rust προτίμησαν να κυκλοφορήσουν ένα απλό ΕΡ, αντί της επιλογής ενός δισκου LP με σαφώς καλύτερες οικονομικές προοπτικές για τους ίδιους και την εταιρεία τους, αλλα αμφιβόλου καλλιτεχνικού αποτελέσματος...
Μετά από ένα ΕΡ στην Goodlife Records με τίτλο The Fists of Time το 1998, ακολούθησε το ομώνυμο LP τους στην Doghouse το 1999. Ο Damien Moyal, τραγουδιστής και συνθέτης των 5 τραγουδιων του ΕΡ, μας παρουσιαζει πως εχουν τα πράγματα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, σχολιάζοντας κυρίως την κοινωνική πολιτική του Bush, χωρίς διανοουμενίστικες φιοριτούρες, με λόγο απλό και κατανοητό.
Απο μουσικής απόψεως ο δίσκος ειναι εξαιρετικά ενδιαφέρων, μια μείξη ήχου μεταξύ σόλο καριέρας του Henry Rollins, punk rock και hardcore-Faith No More-πέρασε-και-δεν-ακούμπησε, με τη φωνή του Damien να σπάει κυριολεκτικά κόκκαλα, είτε οταν θέλει να μοιάσει στον Mike Patton, είτε στις πιο mid-tempo στιγμές του δίσκου...
Θέλετε να μάθετε το αρνητικό της όλης ιστορίας; Μάλλον πρόκειται για το κύκνειο άσμα ενός απο τα εντιμότερα αμερικανικά συγκροτήματα των τελευταίων ετών, καθότι ο Moyal δήλωσε οτι αποχωρεί απο την μπάντα... Αλλά τουλαχιστον φεύγει με ψηλά το κεφάλι και με το κούτελο καθαρό (μετα απο ενα τέτοιο μελό ξέσπασμα, σε λίγο θα πεταχτεί απο μια γωνιά κι ο Νίκος Κούρκουλος και θα φωνάξει "Καρβουνο! Οχι άλλο κάρβουνο!")
