Ένα ακόμη από τα πολύ καλά σχήματα που έχει καταφέρει να συσπειρώσει γύρω της σε σύντομο χρονικό διάστημα η Ιταλική εταιρία Homesleep, δίπλα στους Giardini Di Miro, τους Mirabilia και τους Midwest.
Βέβαια οι Micevice είναι αρκετά διαφορετικοί από όλους τους παραπάνω, και η βασικότερη διαφορά τους είναι ότι δεν έχουν ένα συγκεκριμένο μουσικό στυλ, μια ηχητική ταυτότητα που να μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς για να περιγράψει τα τραγούδια τους. Θέλουμε υποτίθεται μια ταμπέλα εμείς οι μουσικοκριτικοί για να την τοποθετήσουμε επάνω απ’ το κεφάλι τους και να ξεμπερδέψουμε μια και καλή με τη δουλειά που μας έχει ανατεθεί, αλλά το συγκρότημα το άτιμο δεν μας την προσφέρει!
Μην βιάζεστε να χαρείτε, αυτό δεν σημαίνει αυτόματα ότι έχουμε να κάνουμε με καμία ιδιάζουσα περίπτωση. Οι Micevice, ή καλύτερα ο Giovani Ferrario που αποτελεί την κινητήρια δύναμη πίσω τους, γράφει κομμάτια που δεν ακολουθούν κανέναν αισθητικό κανόνα, σκεφτόμουν μάλιστα ότι θα μπορούσαν να αποτελούν κάποιο απ’ τα συγκροτήματα που αρέσκεται να υπογράφει στην Matador o Gerard Cosloy. Δεν ξέρω αν αξίζουν ένα τέτοιο κοπλιμέντο, αυτό που ξέρω πάντως είναι πως έχουν κάτι το απροσδιόριστο που φέρνει στο νου τόσο τις lo-fi αμερικάνικες μπάντες που δεν καταλαβαίνεις ποτέ αν αυτό που άκουσες ήταν τελικά καλό ή όχι (βλέπε Mecca Normal, Modest Mouse κτλ) όσο και κάποιους Αυστραλούς που είσαι σίγουρος ότι κάνουν κάτι πολύ καλά στα τραγούδια τους αλλά στο τέλος της ακρόασης δεν σου μένουν και πολλά (όπως για παράδειγμα ο Hugo Race που κάνει guest εμφάνιση εδώ).
Αυτό τελικά ήταν και το προσωπικό μου πρόβλημα από το “Stop Here : Love Store” – ωραίος τίτλος με την ευκαιρία, τα συγχαρητήριά μου στο νονό! Παρ’ ότι άκουσα το δίσκο πάνω από τρεις φορές, δεν μου έμεινε σαν εντύπωση τίποτα, ακόμη και τώρα το ακούω και κάθε κομμάτι που τελειώνει φεύγει και χάνεται απ’ τη μνήμη για πάντα. Κι αυτό σας διαβεβαιώνω ότι είναι κακό, πολύ κακό σημάδι…
