Όταν το line-up μιας μπάντας ξεπερνά τον αριθμό 20, όταν όλοι αυτοί οι βαρεμένοι είναι ντυμένοι με λευκές ολόσωμες ρόμπες και όταν τέλος όλοι αυτοί προέρχονται από το Texas των Η.Π.Α. , τότε είναι η ιδανική στιγμή για να αρχίσουμε να τρέχουμε για να σωθούμε. Τουλάχιστον αυτό επιτάσσει η λογική. Όταν όμως το πολυφωνικό ξεφάντωμα των The Polyphonic Spree είναι τόσο μελωδικό και αγγελικό, τότε στεκόμαστε στη θέση μας και αφηνόμαστε στην θαλπωρή των ήχων τους.
Μετά από πολλές ακροάσεις του δίσκου, κάποιος μπορεί να καταλήξει και στο εξής λογικό συμπέρασμα: ποιός μπορεί να ασχοληθεί με το πόσα μέλη έχει η μπάντα ή με το τι φοράνε, έχει σημασία άλλωστε; Σημασία όπως πάντα έχει η μουσική άσχετα αν αυτή τυλιγμένη σε πολυδιάστατο χαρτί και – ας μην κρυβόμαστε – με την πρώτη επαφή προκαλεί τα γέλια μας. Το συνθετικό πολύ- είναι αυτό που ταιριάζει στους The Polyphonic Spree και με αυτό το συνθετικό μπορεί να περιγράψει κανείς τα πάντα. Πολυηχητική, πολυποίκιλη, πολύχρωμη κλπ κλπ. Κάτι τέτοιο διέκριναν και οι Grandaddy και τους πρότειναν να τους ακολουθήσουν ως support στην Αμερική πριν 2 χρόνια. Τώρα, στα 2002, το ντεμπούτο album τους, “The Beginning Stages of…” κάνει την εμφάνιση του και προστίθεται στον νοητό μουσικό άξονα στον οποία βρίσκουμε επίσης τους Mercury Rev, τους Grandaddy, τους Flaming Lips και τους Spiritualized. Ωραίος άξονας, δε συμφωνείτε;
Αν κάποιος σας ζητήσει να του απαριθμήσετε 23 μουσικά όργανα σε 1 λεπτό, οι απαντήσεις που θα δώσετε είναι σαν να διαβάζετε το βιβλιαράκι του cd των The Polyphonic Spree. Όλα τα όργανα του δυτικού πολιτισμού συν μερικά εξωγήινα αλλά αγαπητά ηχητικά κατασκευάσματα βρίσκονται σε αυτόν το δίσκο και ακούγονται όλα υπέροχα. Χρειάζεται όμως ένας αρκετά φευγάτος εγκέφαλος για να καθορίσει και να οδηγήσει την ακουστικότητα όλων των οργάνων στις υπάρχουσες μελωδίες που έχει στο μυαλό του. Κάπου εδώ βρίσκεται και η ευφϋία του δίσκου. Ποιά μπάντα με 25 μέλη και αντίστοιχα μουσικά όργανα θα κατόρθωνε τούτο εδώ το αποτέλεσμα και δεν θα ακουγόταν ως μία κακοφωνική avant-garde μαλλιοκούβαρα συμφορά; Όχι πάντως οι The Polyphonic Spree.
Το “Soldier Girl”, πρώτο single του δίσκου, μαζί με το “Days like this keep me warm’ και τα δύο μέρη του “Hanging around the day” είναι τα highlights του δίσκου. Ο δίσκος δεν έχει πραγματική ανάγκη από κορυφώσεις και ξεχωριστές στιγμές, αρκεί να ξεκαθαρίσετε ότι το τελευταίο track διάρκειας 36 λεπτών περιέχει υλικό μόνο για spaced-out φρικαρισμένους αιθεροβάμωνες υπό την επήρρεια ακαθορίστων τοξικών ουσιών. Εκτός αυτού ο δίσκος απαιτεί μία θέση στη δισκοθήκη σας και πρέπει να την αποκτήσει. Όσον αφορά κάποια πιθανή συναυλία, τότε πρώτα πρέπει να χτιστεί κάτι που να τους χωρά και μετά να τους κλείσει κάποιος διοργανωτής.
