Μας έχει δοθεί αρκετές φορές η ευκαιρία να μιλήσουμε για τη σουηδική pop σκηνή και για τo label Labrador που φτιάχνει τον χάρτη της και τον διανέμει σε όλους εμάς. Αυτή είναι όμως η ευκαιρία να δούμε ένα σημαντικό κομμάτι της μαζεμένο και μάλιστα όχι με τυχαία κομμάτια, αλλά επιλογές εκ των κορυφαίων στιγμών από τα τρέχοντα ή μελλοντικά albums.
Τη συλλογή ανοίγουν οι συμπαθέστατοι Starlet, με το πανέμορφο "When Sun Falls on My Feet", ίσως το καλύτερο κομμάτι του album τους, με το οποίο ασχοληθήκαμε πριν λίγο καιρό. Το δεύτερο κομμάτι ("I'm Home"), δεν μας είπε κάτι ιδιαίτερο όμως.
O Lasse Lindh είναι ο νικητής αυτής της συλλογής. Βαθύτατα μελαγχολικός στους στίχους, συναισθηματικός στην ερμηνεία, με δόση από emo boy, φωτεινός όμως στην κιθαριστική ποπ που τον εκφράζει, με άριστη παραγωγή, και catchy-as-hell μελωδίες, μέσα στις fuzzy ποπ κιθάρες, το πιάνο και τα κόλπα της παραγωγής, το άτυπο βραβείο για την οποία κερδίζει επίσης. Το "The Stuff" είναι ένα χαμένο power pop διαμαντάκι που δεν θα πρέπει να λείπει απ'τη συλλογή σας. Ακούστε το "When a man loves a woman, he gets to her, into her and onto her...", και σκάστε χαμόγελα. Το "Bruised" ανήκει περισσότερο στη μελαγχολική, ακουστική του πλευρά, και πιο κοντά στη μουσική των Starlet και των Acid House Kings. Να σημειώσουμε ότι αποτελεί και το πρώτο single από το ντεμπούτο του. Εκπροσωπείται λοιπόν εδώ με το βαρύ πυροβολικό της μουσικής του.
"Stand by your story, don't fake no glory" μας λένε οι Mondial, ένα κομμάτι που κυκλοφόρησε ως single στις αρχές του χρόνου, με συμπαθητική urban μελωδία και dance beat. Περίπου στα ίδια κινείται και το δεύτερο track τους εδώ, το "Never No Lady", ντισκομπιτάτο, και soulful.
Οι Club 8 ανήκουν στους σχετικά αγαπητούς στο indie κοινό, εκ της σουηδικής σκηνής. Η τραγουδίστριά τους, Karolina, έχει μια φωνή τουλάχιστον σαγηνευτική, ζεστή, που σε αρπάζει με τη μία. Το downbeat και βαθύτατα ατμοσφαιρικό "Love In December" είναι και το κορυφαίο κομμάτι αυτής της συλλογής. Το "Spring Came, Rain Fall", χωρίς να ανήκει στα ίδια υψηλά standards, περιέχει μια εξίσου αξιοσημείωτη μελωδία, με κιθάρες και drum machines. Ακούγοντας Massive Attack, δίσκους της Sarah Records και λατρεύοντας τον Morrissey, γράφεις κάπως έτσι...
Oι Leslies παίζουν κιθαριστική ποπ, αλά Lush, βαράνε αλλά με καμπανωτές κιθάρες, απλές μελωδίες και κάποιες μικρές λεπτομέρειες στις ενορχηστρώσεις που δεν βγάζουν όμως αρκετά στην επιφάνεια. Το single "Dear Friend" που υπάρχει κι εδώ είναι αρκετά πιασάρικο -δεν επιδιώκει άλλωστε και κάτι παραπάνω. Το ρεφρενάκι του "Ignorance" θα μπορούσε να είναι και mega-hit των Green Day (ή μήπως είναι και κάτι μου θυμίζει;).
Τι έχουμε από εκεί και πέρα... Downbeat και με γλυκύτατα φωνητικά οι Douglas Heart, μας δίνουν δυο πολύ αξιόλογα δείγματα για την επερχόμενη δουλειά τους, αλλά τόσο μικρά που μοιάζουν σαν καρτ-ποσταλ. Ούτε τα 3.30 λεπτά δεν φτάνουν μαζί και τα δύο. Ο Ronderlin, από την άλλη θα ήθελε να είναι στη θέση των Belle and Sebastian. Δόξα τω Θεώ το "She Stays at Home" και ιδιαίτερα το "Reflected" αποδεικνύουν ότι το ταλέντο υπάρχει. Οι Waltz for Debbie έχουν τις dance/ποπ μελωδίες των Saint Etienne και τα φωνητικά των Dubstar. Pet Shop Boys-ίζουσες λούπες που προσπαθούν να γίνουν ονειρικές, αλλά όσο ευχάριστα ακούγονται, άλλο τόσο εύκολα ξεχνιούνται. Αλλά εδώ που τα λέμε το να είσαι και wanna-be Dubstar από μόνο του ρίχνει τον πήχυ χαμηλά -αν δεν τον περνάς κιόλας, άστα να πάνε...
Συμπερασματικά, πρόκειται για τη νο.1 ευκαιρία να πάρετε μια γεύση από μια ολόκληρη σκηνή που παραμένει εκτός ευρωπαϊκών media. Είναι από τις φορές που ένα search στο web μας φέρνει πιο κοντά στους ιαπωνέζους, παρά στην ήπειρό μας, από πλευράς κάλυψης. Ας μην μακρυγορούμε όμως, υπάρχουν καλλιτέχνες εκεί στην φημισμένη για την ποπ της Σκανδιναβική χώρα, που έστω και με εκείνη την σπαστή προφορά και την ταύτιση με τον Drake, τους Boo Radleys, τις trip hop μελωδίες, κι ότι τέλος πάντων βίτσιο έχει ο καθένας, μας στέλνουν αδιάβαστους στα καλύτερά τους. Αν έχουμε και πολλά μαζεμένα μαζί, σε μια καλαίσθητη συσκευασία, τι καλύτερο...
