Ένα γλυκό, μικρό μυστικό της σύγχρονης Νεοϋορκέζικης μουσικής σκηνής μας αποκαλύφθηκε μόλις, ένα όμορφο art-pop τρίo από αυτά που δεν τολμάς να μην συμπαθήσεις αμέσως βρέθηκε να κλέβει αρκετές ώρες από τις μοναχικές βραδινές ακροάσεις μας.
Το “Hold Tight The Ropes” είναι το δεύτερο, και σίγουρα πιο πλήρες και αποκαλυπτικό των δυνατοτήτων της μπάντας, album και βρίσκει τους τρεις Elk City να δημιουργούν ένα δείγμα της πολυπρόσωπης και από χιλιές μεριές επηρεασμένης ανεξάρτητης σκηνής της πιο δημιουργικής καλλιτεχνικά πόλης της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Παντρεύουν τους ήχους μίας ολόκληρης μεγαλούπολης, και όχι μόνο, μίας ολόκληρης χώρας θα έλεγε κάποιος, τους παρουσιάζουν με μία εξαιρετική λιτότητα και οικονομία, και κυρίως με μία ξεχωριστή θεατρικότητα, με αποτέλεσμα να κερδίσουν με μαεστρία μία θέση λίγο πιο κάτω (αλλά με ανοδικές τάσεις) από τους αγαπημένους μας Devics, ως ένα από τα πιο υποσχόμενα art-pop τρίο που έφτασαν στα αυτιά μας τα τελευταία χρόνια.
Αφήνοντας για λίγο το μουσικό μέρος των 11 συνθέσεων που κρύβονται μέσα στο “Hold Tight The Ropes”, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε, είναι να σταθούμε στο φωνητικό παιχνίδι, τον τραγουδιστικό διάλογο μεταξύ του Peter Langland-Hassan και της Renee LoBue, οι οποίοι εκτός από κιθάρες και το χαρακτηριστικό Fender Rhodes Piano-Bass, τα οποία έχουν στα χέρια τους αντίστοιχα οι δύο μουσικοί, έχουν αναλάβει και το στιχουργικό επικοινωνιακό μέσο των Elk City.
H αμεσότητα και η εκφραστικότητα του ζευγαριού αποτελεί και το πιο αντιπροσωπευτικό σημείο διαφοροποίησης και ανάδυσης της μπάντας από τον σωρό, με την Renee και τον Peter είτε να συνομιλούν, είτε να ακυρώνουν, είτε βέβαια να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Είναι τυχερό για ένα group να έχει δύο τόσο φυσικούς και λειτουργικούς τραγουδιστές. Οι Elk City το ξέρουν και το εκμεταλλεύονται σε όλες τις συνθέσεις.
Από την άλλη, αν αρχικά κατατάξαμε το group στο art-pop ιδίωμα, ίσως και να αποτελεί μία άκομψη και αν μη τι άλλο βεβιασμένη ενέργεια εκ μέρους μου, εκτός και αν βέβαια, κάτω από την ταμπέλα art-pop, μπορούμε να υποθέσουμε ότι υπάρχουν οι καλλιτεχνικά εμπνευσμένες και μουσικά καλλιεργημένες μπάντες που συνθέτουν κατά περίσταση ή και ηθελημένα αναμεμειγμένα μέσα στα ίδια τραγούδια, όντας επηρεασμένες από δεκάδες διαχρονικά μουσικά ιδιώματα. Indie Pop/Rock, 90’s College Rock, 60’s psychedelia, 80’s goth pop, urban folk, και Americana, όλα ακούγονται στο ραδιόφωνο της «Πόλης του Ελαφιού», μα πάνω από όλα, είναι αυτοί οι τρεις συμπαθείς και ταλαντούχοι κάτοικοί της, οι οποίοι, ακόμα και με τις κάποιες στιχουργικές αδυναμίες που ίσως παρουσιάζουν και τις «κάπου το έχω ξανακούσει αυτό ρε γαμώτο» στιγμές, σίγουρα ξεχωρίζουν.
