Έχουν περάσει περίπου εφτά χρόνια από τότε που ο Conor Oberst (ή αλλιώς Bright Eyes) στέφθηκε ως το παιδί-θαύμα της indie-pop κοινότητας της Αμερικής με τις πρώτες του συνθέσεις. Μέχρι τώρα μας έχει παραδώσει 4 δίσκους και αρκετά E.P.’s μόνος του ή μοιρασμένα. Το στόμα από το θαυμασμό δε λέει να κλείσει. Η αδιάκοπη έμπνευση τόσο στα μουσικά όσο και στα στιχουργικά επίπεδα είναι κάτι πέρα από αξιοθαύμαστη και κάθε καινούργιο υλικό από την ιδιοφϋία της Omaha μας ανεβάζει στα ουράνια.
Η παρασπονδία που ακούει στο όνομα Desaparecidos δε θα μας απασχολήσει, και μένοντας στην εκ νέου προσθήκη στον κατάλογο των Bright Eyes, έχουμε ένα ολόφρεσκο ΕΡ με πέντε τραγούδια (7 για τη βινυλιακή έκδοση) που εκτός ενός τραγουδιού είναι ανατριχιαστικό. Και όλα αυτά ως προπομπός ενός δίσκου που θα κυκλοφορήσει το Σεπτέμβρη που όμως δεν θα περιέχει αυτά τα υπέροχα άσματα. Η ευκολία στην άντληση του υλικού του Oberst είναι περίεργη αλλά δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Όταν μάλιστα στο ολοκαίνουργιο ΕΡ βρίσκουμε ένα κομμάτι σαν το “Loose Leaves” που είναι ότι πιο ευφάνταστο και χαρούμενο που έχουν κυκλοφορήσει οι Bright Eyes, τότε μόνο πανευτυχείς μπορούμε να αισθανόμαστε.
Kλασικός οπαδός της ακουστικής κιθάρας, ο Oberst, στην περίπτωση του “Loose Leaves”, την απαρνιέται, ηλεκτρίζει τον ήχο και προσθέτει ψηφιακά synthies για ένα τραγούδι-δυναμίτη που ούτε περιέχει την σταθερή παραπονιάρικη ψυχή του, αντίθετα μάλιστα προβάλλει την αισιόδοξη πλευρά του. Το υλικό των Bright Eyes αποτελεί ευαγγέλιο γι’αυτούς που αρέσκονται στην άκρατη μελαγχολία σε indie-pop περίβλημα, οπότε αντιλαμβάνεστε ότι η σύντομη αυτή στροφή αποτελεί διαμαντένια εξαίρεση. Όσο για τα υπόλοιπα τραγούδια, οι γνώστες του ήχου της μπάντας δεν θα απογοητευούν ούτε στο ελάχιστο.
Τα θέματα ίδια είναι και ίδια θα παραμείνουν. Το άγνωστο μέλλον, η απαισιοδοξία για την αλλοτρίωση του ατόμου στην αδηφάγο κοινωνία κτλ κτλ. Τα έχουν πει πολλοί και θα τα λένε χιλιάδες όσο υπάρχει η ανθρώπινη φυλή. Ωστόσο, ο Oberst αν και δε λέει κάτι καινούργιο το εκφράζει απίθανα, με περισσή ευστροφία και έκδηλη ειλικρίνεια. Εν αναμονή λοίπον ενός κανονικού δίσκου που ήδη μάθαμε ότι είναι ό,τι καλύτερο θα έχει κυκλοφορήσει, μαγευόμαστε με ένα ΕΡ που του αξίζει όλοι να το προσέξετε.
