Η δεσποινίδα Tweet συστήθηκε ευρέως και μετά κόπων και βασάνων, περιπλανώμενη στα εκτός του προσκηνίου, κάνοντας backing φωνητικά στο album της φίλης της Missy Elliot. Η ευκαιρία που της δίνεται στο ντεμπούτο της, Southern Hummingbird, δεν είναι απλή, καθώς παρά τη μεγάλη συνεισφορά της ίδιας (έγραψε και έκανε συμπαραγωγή, ενώ παίζει και κιθάρα σε κάποια κομμάτια), το δίδυμο Missy Elliott - Timbaland λύνει και δένει.
Προπομπός ήταν η ωδή στην αυτοϊκανοποίηση (sic!) "Oops (Oh My)" -με έντονη τη σφραγίδα Timbaland. Ένα κομμάτι που κλείνει επάξια την τετράδα του "She Bop" της Cyndi Lauper, του "I Touch Myself" των Divinyls και του "Τι κάνω μόνη μου (μεσ'το σαλόνι μου)" της δικής μας, Δεσποινούλας Βανδή.
Το Timbalandικό όμως "Oops (Oh My)", ελάχιστα έχει σχέση με το υπόλοιπο Southern Hummingbird. Άλλωστε και η ίδια προτιμά να κινείται στην παράδοση της παλιομοδίτικης soul, παρά στα πιο electro και φουτουριστικά κόλπα του επιτυχημένου παραγωγού. Έτσι, και με δεδομένη την αξία των φωνητικών της χορδών (και τη χροιά τους) τραβά το σχοινί περισσότερο προς τη μεριά της. Ο Timbaland τη βλέπει ως νέα Aaliyah, εκείνη προτιμά να είναι ένας φιλόδοξος εκπρόσωπος της σχολής των Aretha και Billie Holiday. Σ'αυτό το σχοινό παίζονται οι ισορροπίες, χωρίς να ξεχνάμε βέβαια τις ισχυρές δόσεις ρομαντισμού και σεξουαλικότητας, R&B στεγανά πλέον -πως να το κάνουμε.
Με βάση τους προσφιλείς μας χαρακτηρισμούς θα την τοποθετούσαμε στη νεο-soul κατηγορία. Με την ακουστική κιθάρα ως βάση, με έντονο το άρωμα της bluesy 70's soul, με σαγηνευτικά, πολυστρωματικά φωνητικά και downtempo. Έδωσα αρκετούς χαρακτηρισμούς, δυστυχώς δεν μπορώ και να σας το παίξω (ε, άχαρος ο ρόλος μου, όπως πάντα).
Οι uptempo διαφυγές, λίγες. Το επαναληπτικό funky κιθαριστικό riff του disco "Boogie 2 Nite" είναι απλώς ένα διάλειμμα. Αλλά δεν είναι αυτό που μας πειράζει (το παλιομοδίτικο soul χρώμα ταιριάζει άριστα στη φωνή της). Είναι κυρίως η έλλειψη αρκετών καλών κομματιών που θα έκαναν το album να αποτινάξει το χαρακτήρα του "αναγνωριστικού". Ο ηχητικός συνοδοιπόρος Bilal πάντως κρατά ζωντανό το ενδιαφέρον στο κομμάτι που του αναλογεί, ήτοι στο ντουέτο "Best Friend", ενώ το φάντασμα του Prince, στο "Drunk" ειδικά, κάθε άλλο παρά ενοχλητικό είναι.
Συμπέρασμα: Βασική με τις ελπίδες (παρά το μέσον), περιμένουμε να ανταποκριθεί όμως στις προσδοκίες μας την επόμενη φορά, που θα παίζει στην ανδρών.
