Τέσσερα χρόνια αναμονής για την επιστροφή των εκ της Ουάσινγκτον προερχομένων Girls Against Boys είναι πολλά. Σε ένα ανάλογο χρονικό διάστημα, μεταξύ '94-'98, είχαν κυκλοφορήσει όχι μια αλλά τέσσερις δουλειές. Βέβαια η καθυστέρηση για τους ίδιους ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, αφού έπρεπε να αντιμετωπίσουν ορισμένες καταστάσεις που έφεραν αρκετά πίσω την ενασχόληση στο γράψιμο του διαδόχου του μέτριου 'Freak*on*ica'.
Μερικούς μήνες μετά την κυκλοφορία του τελευταίου η Geffen, βλέποντας την μικρή εμπορική επιτυχία του, αλλά και το μούδιασμα που επέφερε στους κριτικούς, αποφάσισε να τερματίσει το συμβόλαιο που είχε με τους Girls Against Boys. Μια Geffen, στην οποία οι ίδιοι αποφάσισαν να μεταγραφούν ύστερα από το θετικό σάλο που είχαν δημιουργήσει γύρω από το όνομά τους με τα πολύ καλά 'Venus Luxure No. 1 baby', 'Cruise yourself' και το αριστουργηματικό 'House of GVSB'.
Στο 'Freak*on*ica' η παραγωγή είχε δοθεί στον Nick Launay, που έδωσε στην μπάντα ένα ήχο εφάμιλλο με αυτό των Fugazi. Δυνατά fuzzy τραγούδια που σε καμία περίπτωση δεν είχαν τον άγριο ρομαντισμό και την σπινθηροβόλα μελωδία που διέκρινε τα τρία cd που κυκλοφόρησαν από την Touch & Go.
Ο frontman Scott McCloud βλέποντας στον ορίζοντα το τέλμα για τον ήχο τους φέρνει πίσω από τις κονσόλες τον πρώην παραγωγό τους Ted Niceley -σε μια προσπάθεια να ανακτήσουν την χαμένη φρεσκάδα. Όλο αυτό το διάστημα πειραματίζονται με καινούργιους ήχους, προϊόν των ποικίλων ακουσμάτων που φτάνουν στα αυτιά τους. Τα δελτία τύπου μιλάνε για μια επιστροφή με αρκετά αλλαγμένο ύφος.
Το 'You can't fight what you can't see' βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων στα μέσα του Μαΐου και οι πρώτες ακροάσεις με κάνουν να νιώθω αμήχανα. Πιο υγιές από το μοναδικό cd που έβγαλαν στην Geffen αλλά δίχως και πάλι να ενθουσιάζει. Στα 'Tweaker', 'Let it breathe', 'Miami skyline' και 'BBF' δείχνουν τα αιχμηρά νύχια τους και τα υπόλοιπα tracks βρίσκονται σε απλά ικανοποιητικό επίπεδο.
Ένα είναι λοιπόν το συμπέρασμα για το μέλλον των Girls Against Boys. Ότι ναι μεν πάντα θα βρίσκονται στο θρόνο του noise αμερικάνικου ήχου, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να κυκλοφορήσουν κάτι που να κοιτάει με θράσος στα μάτια το 'House of GVSB'.
