Πριν από 26 χρόνια στην Βιέννη γεννήθηκε ένα παιδάκι που το ονόμασαν Karuan. Οι γονείς του ήταν ένα ζευγάρι φτωχών Κούρδων μεταναστών. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν, οι γονείς του μικρού Karuan προσπάθησαν να του προσφέρουν όσο γίνεται περισσότερα, έτσι ώστε να προσαρμοστεί εύκολα στην ξένη προς αυτούς κοινωνία, αλλά και να μείνει πιστός στις ρίζες του.
Μέσα στο σπίτι του καθώς μεγάλωνε και άρχιζε να καταλαβαίνει, ο μικρός Karuan άκουγε συνέχεια την φωνή του σπουδαίου Κούρδου τραγουδιστή Sivan Perwer την οποία και λάτρεψε. Παράλληλα, με την οικογένεια του συναναστρεφόταν τους ομοεθνείς του, και φυσικά συμμετείχε στα γλέντια που διοργάνωναν. Σε αυτά άρχισε να ακούει και να παρακολουθεί τους παραδοσιακούς μουσικούς και γρήγορα μαγεύτηκε από την δεξιοτεχνία τους και φυσικά τα ιδιαίτερα ανατολίτικα μουσικά τους όργανα. Μέσα σε μία καθαρά Δυτική κοινωνία, ο ήχος του ζουρνά, το τουμπερλέκι, και τo κλαρίνο ξεχωρίζουν και σημαδεύουν τον νεαρό ακροατή.
H αγάπη του για την μουσική και ιδιαίτερα της πατρίδας μεγάλωσε. Από τα έξι του χρόνια ηχογραφούσε μόνος του τον εαυτό του να τραγουδάει, ενώ από την πρώτη εφηβεία του, είχε αρχίσει να παίζει μουσική σε παραδοσιακά Κουρδικά συγκροτήματα επαγγελματικά. Αργότερα στα 19 του χρόνια είχε ήδη το δικό του group, το οποίο έπαιζε δικές του συνθέσεις αλλά σύμφωνα πάντα με το παραδοσιακό μοτίβο.
Όμως ο Karuan, όσο μεγάλωνε, δεν ήταν δυνατόν να μένει κλεισμένος στο καβούκι του. Η Βιέννη, η πόλη με μία από τις πιο υγιείς σκηνές οσον αφορά την ηλεκτρονική μουσική άρχισε να τον μαγεύει. Όταν το 1998 άνοιξαν τα περίφημα clubs Roxy και Meierei των Sunshine Enterprises, o Karuan ήταν από τους πρώτους regulars. Είχε ήδη αρχίσει να δουλεύει πάνω σε μία μείξη της μουσικής παράδοσης του έθνους του, που τόσο καλά γνώριζε, μαζί με την ηλεκτρονική μουσική που είχε αρχίσει σιγά σιγά να κυριαρχεί. Γρήγορα βρέθηκε στο roster του label και ύστερα από δύο πρώτα EPs, ήρθε φέτος η ώρα για να κυκλοφορήσει την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά για το Βιεννέζικο label.
Χωρίς εξάρσεις και έντονες διαφοροποιήσεις, το “Dohuki Ballet” κυλλάει δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα που τον ναργιλέ της τον θέλει, για να πούμε και την όλη αλήθεια. H γνώριμη νωχελική electronica, ιδανική για τις απόλυτα chill out στιγμές του 24ώρου, δένει με το ξεχωριστό ανατολίτικο ύφος και και την έντονη οσμή μυστηριακών μυρωδικών του Karuan, δημιουργώντας 51 λεπτά, όπου τα λίγα αλλά καλά φωνητικά διαδέχονται τις μελωδίες, σε μία δουλειά αρκετά προσεγμένη, σύμφωνα με το ύφος της Αυστριακής σκηνής.
Αν είχε κυκλοφορήσει πριν από κάποια χρόνια βέβαια θα μιλάγαμε για ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον πείραμα. Όμως τα τελευταία χρόνια, τέτοιες προσμίξεις έχουν γίνει, άλλες πιο επιτυχημένες και πολλές άλλες πολύ αποτυχημένες. Το “Dohuki Ballet” δεν πρωτοτυπεί λοιπόν, όμως σίγουρα αξίζει και κερδίζει το ενδιαφέρον του ακροατή, αυτού που δεν έχει και κάποια ιδιαίτερη σχέση είτε με την Κουρδική μουσική, είτε με την electronica. Οι γνώστες όμως, ίσως το ξεπεράσουν γρήγορα.
