Afel Bocoum, Damon Albarn, Toumani Diabate & Friends: Μια συνεργασία του Damon Albarn με μουσικούς από το Μαλί, ένα προσωπικό project που προήλθε από την επίσκεψή του στο Μαλί πριν δύο χρόνια, οπλισμένος με ένα DAT recorder και μια melodica. Εκεί ερωτεύτηκε τη μουσική, άρχισε να ακούει και να παίζει με μουσικούς όλο και περισσότερο και το αποτέλεσμα ήταν σαράντα ηχογραφημένες ώρες από jamming sessions. Έπειτα, πήρε τη μουσική στην Μ.Βρετανία, έκανε το mixing και ξανάστειλε τα tapes στο Μαλί (κυρίως στον τραγουδιστή και κιθαρίστα Afel Bocoum) για επιπρόσθετα φωνητικά και intrumental περάσματα και σιγά σιγά ένωσε τα κομμάτια του πάζλ που αποτελούν πλέον το 'Mali Music'.
To πολύ καλό ατμοσφαιρικό 'Spoons' που ανοίγει το album και έχει στοιχεία από Gorillaz, το 'Bamako City' για τα υπέροχα κρουστά και τα ακόμα πιο υπέροχα φωνητικά, αλλά και το 'Niger', ξεχωρίζουν, σε ένα album που δυστυχώς μένει στην αρχική πρώτη ύλη, χωρίς να την επεξεργάζεται ή τουλάχιστον να έχει σαφή άποψη επ' αυτής, όταν πρόκειται να την κλείσει σε μια δισκογραφική δουλειά. Ο Damon Albarn εμφανίζεται υπέρ του δέοντος ενθουσιασμένος και θαμπωμένος από τη μαγεία και τον μουσικό πλούτο της χώρας, αλλά και τις δεξιότητες των μουσικών της, που τελικά το γεγονός αυτό τον κρεμάει στο τελικό προϊόν.
Ουσιαστικά αυτό που φωνάζει από μακριά το Mali Music είναι ότι πρόκειται για μια αξιόλογη συνεύρεση μουσικών την οποία είτε παρακολουθεί ο Damon εκστασιασμένος από τη γιορτινή ατμόσφαιρα και την απαράμιλλη ζωντάνια τους, είτε προσπαθεί να εντάξει κάπως άτσαλα (λέγε με εθνικ-οειδώς) στον ήχο που αγαπάει.
Ουσιαστικά τα κομμάτια του album κυλούν και φεύγουν προσαρμοζόμενα σε μία από τις δύο κατηγορίες. Στη δεύτερη κατηγορία, για παράδειγμα, ανήκουν οι big beat διευρύνσεις του 'Makelekele', όπου αφρικάνικα φωνητικά ενώνονται άτσαλα με sequenced μπλιμπλίκια. Στην πρώτη όμως είναι ολοφάνερο στις περισσότερες περιπτώσεις ότι ο Albarn παίζει το ρόλο του παρατηρητή σε ένα session μουσικών και ουσιαστικά μας δίνει ημιτελή κομμάτια - τζαμαρίσματα, που κάτι τους λείπει... Όχι πάντα, αλλά σε αρκετές στιγμές.
Το "Mali Music" δεν είναι ένα κακό album και ο Damon Albarn, μια από τις πιο ανήσυχες μορφές της βρετανικής ποπ, δεν είναι κανένας χασομέρης Άγγλος μουσικός που ανακάλυψε τον τροχό. Ο σεβασμός στο υλικό του υπάρχει σε μεγάλο βαθμό και ο στόχος του είναι αγνός (ή καλύτερα αυτό δείχνει), να παρουσιάσει σε ένα κατά βάση μη σχετικό κοινό ένα άλλο είδος μουσικής που τον εντυπωσίασε. Από την άλλη, αυτό από μόνο του δεν εγγυάται κάτι και μια χειροπιαστή απόδειξη είναι το παρόν album. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός...
