Το πρώτο πράγμα που κοιτάω σε μια άγνωστη κυκλοφορία είναι σίγουρα το εξώφυλλό της. Το συγκεκριμένο cd πέρασε με αρκετή επιτυχία το οπτικό test. Ένα εξώφυλλο που φέρνει στο νου την τεχνοτροπία του "Searching for the young soul rebels" των Dexy’s Midnight Runners αλλά και την αισθητική των Smiths.
Το δεύτερο είναι αν πίσω από την σύνθεση του συγκροτήματος κρύβεται κάποιο όνομα που χρειάζεται να του δοθεί η δέουσα προσοχή. Οι Walkmen υπερπηδούν και αυτό το test, αφού αποτελούν ένα από τα επονομαζόμενα ως super groups, δηλαδή συγκροτήματα που περιέχουν στις τάξεις τους μέλη άλλων συγκροτημάτων. Συγκεκριμένα προέρχονται από τις στάχτες των Jonathan Fire*Eater (Walter Martin, Paul Maroon και Matt Barrick) που έχουν διαλυθεί από το ’98 και των Recoys (Hamilton Leithauser και Peter Bauer) των οποίων την ύπαρξη αγνοούσα μέχρι και τώρα.
Το "Everyone who pretended to like me is gone" αποτελεί την πρώτη δουλειά των Walkmen και τα δελτία τύπου αναφέρουν ότι δεν πρόκειται να είναι και η τελευταία. Πέρυσι είχαν κυκλοφορήσει ένα ομότιτλο ep, που πέρασε όμως στα ψιλά...
Όμως αυτή η δουλειά, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να μην συγκινήσει όποιον θελήσει να την εξερευνήσει. Είναι βουτηγμένη για τα καλά στα ακούσματα των περασμένων δεκαετιών. Ο ήχος της είναι μια συνιστώσα των καθαρών κιθαριστικών δίσκων των 70s με τον άγριο ρομαντισμό των 80s. Οι κιθάρες εδώ έχουν το πρώτο λόγο, τα φωνητικά δεν βαδίζουν σε γνωστά μονοπάτια και η παραγωγή είναι λες και βρίσκεται πίσω της ο Stephen Street της εποχής που γνώριζε την πρώτη περίοδο της ακμής του.
Στο εισαγωγικό κομμάτι ‘They’re winning’ η μπάντα ακούγεται βαθιά επηρεασμένη από τους Velvet Underground, στο ‘We have been had’ προβάλουν αρκετά δυνατοί να διεκδικήσουν τον άτυπο τίτλο του τραγουδιού της χρονιάς, στο ‘Wake up’ δίνουν απλά μαθήματα πως μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τους Echo And The Bunnymen για την μεγάλη τους προσφορά στον πλανήτη της μουσικής και στο ‘Roll down the line’, οπού τα drums βασιλεύουν, στέλνουν τον ακροατή στο ουράνια…
Δουλειά άκρως κολλητική, ιδανική για μένα που εδώ και καιρό επιζητώ κάτι που θα με κάνει να ξεφύγω από τα φαντάσματα του παρελθόντος και επιτέλους να βρω κάτι που δεν πρόκειται να με προδώσει στο μέλλον.
