Ο γράφων, φανερά συγκλονισμένος από την καινούργια δουλειά του Craig Armstrong, αρνείται πεισματικά να γράψει σωστά δομημένη κριτική και απλά παραθέτει λίγα σχόλια για καθένα από τα cd-tracks…
Ruthless gravity: Ιδανικό για opening track σε κάποιο από τα soundtrack που ποτέ δεν συνέθεσε…
Wake up in New York: Στα φωνητικά ο Evan Dando των Lemonheads, δείχνει νανεκρανασταίνεται από την μακρόχρονη αποχή του από τα μουσικά δρώμενα.
Miracle: Όχι, εδώ ο Craig δεν συνεργάζεται με την Lisa Gerard (Dead Can Dance), αλλά με τους Mogwai…
Amber: Στο ύφος του Weather Storm, αλλά σαφώς όχι τέτοιου επιπέδου αριστούργημα.
Finding beauty: Τα βιολιά και γενικά όλα τα υπόλοιπα έγχορδα κάνουν party…
Waltz: Αν περιείχε κιθάρες θα αποτελούσε το post-rock έπος της χρονιάς.
Inhaler: Το πιο ασύμμετρο τραγούδι του cd (μια όπερα βιομηχανικού ήχου) σε σχέση με το σύνολο.
Hymn 2: Βρε παλιόπαιδο Photek που έχεις χαθεί τόσο καιρό;
Snow: Αφού καλείς για συνεργασία τον David McAlmont, γιατί δεν του λες να φέρει μαζί του και τον πρώην-κολλητό του (Bernard Butler) για να προσθέσει λίγη από την σοφία του (ναι, σε σας μιλάω κύριε Craig).
Starless II: Το ’74 ήταν ο King Crimson, 18 χρόνια μετά ο Armstrong. Η μουσική διαφορετική, τα συναισθήματα όμως παραμένουν τα ίδια.
Stay (faraway so close) : Όπως και στο Space betweens us έτσι και εδώ διασκευάζει ένα αγαπημένο του τραγούδι χρησιμοποιώντας στα φωνητικά τον συνθέτη του. Πριν ήταν ο Paul Buchanan (Blue Nile) με το Let’s go out tonight και τώρα ο Bono (U2). Μαζί με το Inhaler οι μοναδικές άσχημες στιγμές του cd.
Niente: Απόλυτη ηρεμία, δίπλα στην θάλασσα ένα φθινοπωρινό απόγευμα.
Sea song: Αλήθεια τώρα που το θυμήθηκα πότε θα βγάλουν καινούργια δουλειά οι Alpha (όχι δεν έφαγα flash, απλά εδώ τραγουδάει η Wendy Stubbs, μέλος του άλλου μεγάλου ονόματος της εταιρίας των Massive Attack);
Let it be love: Οι Craig ανταποδίδει την φιλοξενία των Big Dish από την συμμετοχή του σε 2 cd τους, καλώντας τον Steven Lindsay να ντύσει με την φωνή του την πλέον ήρεμη στιγμή του As if to nothing.
Choral ending: Είναι σίγουρο πως αν ο Craig πάει ποτέ στον παράδεισο και συναντήσει εκεί τον Πλάτωνα, τότε ο τελευταίος σίγουρα σε αυτόν θα αναθέσει την μελοποίηση της Απολογίας του Σωκράτη (μα τι λέω τώρα;;;).
Σημ.: Μπορεί σε ένα μήνα όπου ο ήχος του θα ωριμάσει στα αυτιά μου (κάτι σαν το whiskey στα βαρέλια) να του έβαζα ένα βαθμό παρακάτω λόγω του ενθουσιασμού που έχω τώρα.
Αν και γιατί κάτι μου λέει ότι θα του έβαζα ένα παραπάνω…
