Αλήθεια τι ωθεί κατά καιρούς κάποια συγκροτήματα να προχωρούν σε διάφορες συνεργασίες, συνεργασίες που είτε περιορίζονται σε ένα τραγούδι είτε και σε μια συνολική από κοινού κυκλοφορία; Ίσως γίνονται για να καλύψουν μια ανάγκη για αναπροσαρμογή των μουσικών στόχων τους, ίσως γιατί θέλουν να ανοιχτούν σε άλλα επίπεδα έμπνευσης και γιατί όχι και σε άλλα στρώματα οπαδών…
Το Words of wisdom and hope είναι μια ακόμα δουλειά για τον Jad Fair, που αποτελεί τελικά μεγάλη μηχανή παραγωγής cds ανάλογη των Lambchop, Stereolab. Δεν είναι η πρώτη του δουλειά με άλλα συγκροτήματα. Παλιότερα συνεργάστηκε με καλλιτέχνες σαν τους Jason Willett, Kramer, Daniel Johnson και φυσικά με τους θεούς Yo La Tengo. Τώρα όσ’ αναφορά τους Teenage Fanclub αυτή είναι η 7η κυκλοφορία τους μέσα σε περίπου 13 χρόνια ζωής. Είχαν προηγηθεί το μέτριο ντεμπούτο τους με τίτλο Α Catholic Education,το οριακό Bandwagonesque (το οποίο φιγουράρει στις περισσότερες από τις λίστες με τα καλύτερα πράγματα της περασμένης δεκαετίας), τα 13/Grand Prix/Songs From Northern Britain που αποτέλεσαν την αποθέωση του ιδιαίτερου pop ήχου τους και πρόπερσι το Howdy! (αναμφισβήτητα το πιο ώριμό τους).
Σαν σύνολο το Words of wisdom and hope περιέχει 12 μικρά αριστουργήματα, στα οποία η μουσική ανήκει στους Teenage Fanclub (με ελάχιστες ηχητικές υποδείξεις του Fair), οι στίχοι μαζί με το εξώφυλλο στον Fair και η παραγωγή από κοινού. Οι μουσικές του στιγμές βαδίζουν όχι και τόσο στα γνωστά λημέρια των TFC, δείχνοντας αρκετά επηρεασμένες από την μουσική ιδεολογία του Fair. Δηλαδή ο Gerald Love με την παρέα του αποφασίζουν να αφήσουν προς στιγμήν τις κλασσικές κιθαριστικές φόρμες και να πιάσουν μια πιο μελωδική μουσική αντίληψη. Εξαίρεση αποτελούν 3-4 τραγούδια που μοιάζουν πιο πολύ με τις παλιότερες τους δουλειές, απλά για να μην απογοητεύσουν μερίδα των δηλωμένων οπαδών τους. Είναι ένα cd που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος χωρίς να κουράζει παρόλο το μεστό, ήρεμο ύφος του και ομολογουμένως είναι αδικία αν αρχίσω και εξειδικεύω ποια τραγούδια μου άρεσαν καλύτερα…
Έχω την εντύπωση ότι η συγκεκριμένη δουλειά θα μπορούσε εξ αρχής να αποτελούσε την κυκλοφορία της χρονιάς, αν οι Teenage Fanclub διάλεγαν κάποιον άλλο καλλιτέχνη για να μοιραστούν τις μουσικές τους ανησυχίες. Όχι ότι στο σύνολο του Words of wisdom and hope ο Jad Fair υστερεί, αλλά μπαίνω αναπόφευκτα στην σκέψη γιατί εκτόπισμα τραγουδιών θα μιλάγαμε τώρα αν στην θέση του τελευταίου βρισκόταν κάποιος με μεγαλύτερη δυναμική. Για άλλη μια φορά διαπιστώνω ότι τα αμερικάνικα συγκροτήματα έχουν πιο (έξυπνες) διπλωματικές κινήσεις στην μουσική βιομηχανία από ότι τα αγγλικά (Pearl Jam+Neil Young & Wilco+Billy Bragg).Χεχε…
