Μάλλον δεν είναι σύμπτωση το κατόρθωμα της καλύτερης -με διαφορά- δουλειάς τους, τα τελευταία χρόνια, με την επιστροφή στο φυσικό σπίτι τους, την Epitaph, αλλά και το καλωσόρισμα του κιθαρίστα Brett Gurewitz που έφυγε από τη μπάντα το 94...
Μετά από τέσσερα κλασικά albums ("Suffer", "No Control", "Against The Grain" και "Generator"), αλλά και ικανοποιητικές δουλειές αργότερα, η συνέχεια, ιδιαίτερα μετά την αποχώρησή τους στα mid-'90s, για την Atlantic, ήταν απογοητευτική. Η νέα τους δουλειά είναι αδιαμφισβήτητα η καλύτερη από τον τελευταίο δίσκο με τον Gurewitz, το "Stranger Than Fiction".
Τριανταεπτά λεπτά με κομμάτια, μέσης διάρκειας 2:30 λεπτών, γεμάτα old-school punk-pop ενέργεια, σαν τα "Supersonic", "Can't Stop It" και "Prove It", αλλά και περίεργη γλύκα, σαν το πρώτο single "Sorrow" και την goth-pop μπαλλάντα "Broken".
Ο καθηγητής-τραγουδιστής Greg Graffin παραδίδει κοινωνιολογικές διαλέξεις πάνω σε punk κιθαριστικά riffs. Η μπάντα, ήτοι ο ίδιος και οι Gurewitz, Brian Baker (ο αντικαταστάτης του Gurewitz, ο οποίος παρέμεινε στη μπάντα), Greg Hetson στις κιθάρες, Jay Bentley στο μπάσο και ο "νέος" Brooks Wackerman στα drums, βρίσκεται σε απίστευτη φόρμα, τα κομμάτια τους εκπέμπουν φρεσκάδα, χωρίς ουσιαστικά να έχουν αλλάξει πολλά πράγματα, τα φωνητικά είναι τέλεια και τα κομμάτια τους (το σημαντικότερο) είναι όλα πιασάρικα. Τι άλλο να ζητήσουμε;
