Ένα πανέμορφο κορίτσι, εκεί στα 18 του χρόνια, σε πλησιάζει ξαφνικά, εκεί που κάθεσαι αμέριμνος, σου κλείνει το μάτι, και χωρίς να προλάβεις να αρθρώσεις λέξη, σου δίνει ένα γλυκό, καθόλου πεταχτό, φιλί στο μάγουλο. Τι ωραία αίσθηση, αλήθεια...
Μία παρόμοια αίσθηση σου αφήνει και το “Power Ballads” το ντεμπούτο album των Ashby. Οι Ashby μας έρχονται από την Βοστόνη, και αποτελούν το αποτέλεσμα της παρθενικής συνεργασίας της Evelyn Pope και του William Cowie. H Evelyn τραγουδάει και γράφει και τα δώδεκα τραγούδια, ενώ ο William κάνει την παραγωγή. Όχι ότι μας ενδιαφέρουν όλες αυτές οι λεπτομέριες, όταν έχουμε να κάνουμε με ένα τόσο λαμπερό ηχητικό αποτέλεσμα καλοκαιρινής αύρας.
Το “Power Ballads” είναι ένα από εκείνα τα albums που ρουφιούνται μονορούφι, σαν ένα δροσερό cocktail, ένα καυτό, σε θερμοκρασία, μεσημεράκι κάτω από την σκιά ενός μικρού δέντρου σε μία παραλία.
Η φωνή της Pope θυμίζει μία καλή (λες και ήταν ποτέ κακή) Sarah Cracknel ενώ οι συνθέσεις και οι ενορχηστρώσεις είναι μία ευχάριστη ιστορία όπου η bossa nova συναντάει την μελωδική electronica, πιάνονται χεράκι χεράκι, οδεύουν προς pure pop μονοπάτια, με 60’s icons όπως ο Burt Bacharach να χαμογελούν, κάνουν μία στάση στα clubs του Tokyo, εκεί που οι Pizzicato 5 χάριζαν απλόχερα ευδαιμονία, ενώ 00’s post-everything gurus όπως οι Τortoise, ίσως και να ζηλεύουν που δεν είναι pop.
Ίσως και να έπινα ένα cocktail σε μία παραλία, όταν εκείνο το κορίτσι με πλησίασε και με φίλησε. Όμως και το cocktail τελείωσε γρήγορα, και το ένα φιλί δεν μου αρκεί. Θέλω το κάτι παραπάνω για να είναι όλα τέλεια και οι Ashby φαίνονται ικανοί να μου το προσφέρουν στο μέλλον.
