Όσοι ακούσατε τον καινούργιο τέταρτο (αν εξαιρέσουμε τη συλλογή των b-sides:Boxing Hefner) δίσκο των αγαπημένων Hefner και έχετε προβληματιστεί με την ηχητική του ταυτότητα, τότε σας λέμε ότι αυτό που ακούμε στο Dead Media είναι η φυσιολογική εξέλιξη μίας μπάντας σαν τους Hefner. Τέσσερα χρόνια γεμάτα με κιθαροδηγούμενες ποπ εξάρσεις, γεμάτες από Βρετανική ευφϋία όσον αφορά τους στίχους, τελειοποιήθηκαν πέρυσι με το εξαιρετικό “We Love the City”.
Το τελευταίο χρησιμοποίησε όλα τα χαρακτηριστικά που αγαπήσαμε, περιείχε εξαιρετικά τραγούδια και αποδόθηκε τέλεια σε μία πανέμορφη συναυλία τον Δεκέμβριο του 2000. Ήταν όμως παράλληλα και το τέλος για τέτοιου είδους εγχειρήματα.
Το παράδοξο είναι βέβαια ότι οι Hefner στο Dead Media, δεν παίζουν κάτι καινούργιο αλλά αναμασούν το στυλ των τραγουδιών που έπαιζαν πριν ακόμα υπογράψουν με δισκογραφική εταιρία, τότε που νόμιζαν ότι δεν τους άκουγε κανείς. Τώρα όμως αρκετά αυτιά είναι στραμμένα προς τα εκεί. Οι φανατικοί θα δοκιμάσουν σίγουρα. Μερικοί θα απογοητευτούν. Κάποιοι όμως θα αγαπήσουν τη στροφή και ότι συνεπάγεται αυτή.
To “Half A Life” που προηγήθηκε ως single οχτώ μήνες πριν (σε split με τους Murry The Hump), δεν έδειχνε φανερά σημάδια αλλαγής ήχου, αλλά ακούγοντας το τώρα, μοιάζει περισσότερο σαν ενδιάμεσο δρόμο, μάλλον όπως ακριβώς έπρεπε να λειτουργήσει. Οι Hefner λοιπόν, στο Dead Media, εκτός του ότι αποφάσισαν να πειραματιστούν στα όργανα, αποφάσισαν να προσεγγίσουν και διαφορετικούς τρόπους παραγωγής του ήχου. Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι τα αναλογικά synthesizers. Αυτά τα οργανα με την τόση σημαντική μουσική ιστορία απετέλεσαν μεγάλη πηγή έμπνευσης κυρίως για τον Darren Hayman αλλά και για τους υπόλοιπους.
Οι ίδιοι βέβαια δεν υποστηρίζουν ότι έφτιαξαν ένα lo-fi ηλεκτρονικό αριστούργημα, απλά θεωρούν ότι ο αυτοσχεδιασμός τους πάνω σε βασικές μελωδίες και σε – φυσικά – εξαιρετικούς στίχους, έχει κάποιο ενδιαφέρον για τον συνεπή φίλο της μπάντας. Εδώ συμφωνούμε. Με την πρώτη ακρόαση, το Dead Media με κούρασε. Στην τριακοστή που βρίσκομαι τώρα, έχω ξεχωρίσει 5 τραγούδια από τα 15, και το ακούω ακούραστα και ευχάριστα.
Αυτά τα πέντε είναι τα "When the Angels Play Their Drum Machines”, “China Crisis”, “Trouble Kid”, “Home” και “Junk”. Στο “China Crisis” συμμετέχει στα φωνητικά η Amelia Fletcher δίνοντας του καινούργια διάσταση όσον αφορά τρογούδι των Hefner, ενώ στα υπόλοιπα σημαντική φωνητική συμμετοχή έχουν και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας.
Ο lo-fi ηχητικός κόσμος του Dead Media, δεν υπόσχεται συναυλιακές εξάρσεις ούτε χορευτικές φιγούρες. Προσφέρει όμως διαπλάτυνση του μουσικού εγκεφάλου του εκάστοτε ακροατή και υπόσχεται μελλοντικές εξελίξεις προς το καλύτερο.
Μην περιμένετε άλλη αλλαγή ή οπισθοδρόμηση στον ήχο των Hefner. Οι ίδιοι αυτήν την περίοδο ακούν Mouse On Mars, Plone, Kraftwerk και λοιπά ηλεκτρονικά σχήματα. Ο Hayman αγόρασε καινούργιο analog synthie και το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιποι. Ο ηλεκτρονικός πειραματισμός θα είναι σίγουρα παρών και στον επόμενο δίσκο των Hefner. Εσείς?
