“When God was young, He made the wind and the sun. And since then, it’s been a slow education.” Οι πρώτοι στίχοι του καινούργιου και τέταρτου δίσκου των Silver Jews δίνουν άμεσα το στίγμα για ακόμη μία ποιητική περιπλάνηση στον lo-fi μικρόκοσμο του Dave Berman. Oι αγκάλες μας ήταν ούτως ή άλλως ανοιχτές για τον καινούργιο τους δίσκο, και το αποτέλεσμα όπως πάντα ανταποκρίνεται με ευλάβεια στις προσδοκίες μας. Αν και το Bright Flight δεν έχει την αξία (εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον) του μαγευτικού American Water, ο δίσκος των Jews θα είναι στα καλύτερα της χρονιάς με περισσή βεβαιότητα.
Μάθημα ιστορίας τώρα. Οι Silver Jews όταν σχηματίστηκαν στα 1989 λέγονταν Ectoslavia και εκτός του Berman, μέλη ήταν οι Stephen Malkmus και Bob Nastanovich. Αυτά στο πανεπιστήμιο της Virginia. Οι δρόμοι των παιδιών χώρισαν και όταν ο Malkmus βρέθηκε στην Νέα Υόρκη λίγα χρόνια μετά, ίδρυσε με τον παιδικό του φίλο Scott Kannberg τους διάσημους πλέον Pavement. Η καλλιτεχνική κορύφωση των τελευταίων οδήγησε σε μία μεγάλη παρεξήγηση όσον αφορά την αναμφισβήτητη αξία των Silver Jews και των δίσκων τους, προσδίδοντας – κατά τη λογική άποψη – σε αυτούς, την ταμπέλα των side-project των Pavement, τοποθετώντας τον Berman στο περιθώριο. Για πολλούς, η παραπληροφόρηση ακόμα υφίσταται. Οι Malkmus και Nastanovich είναι απλά παροδικά μέλη των Jews ενώ την εξαιρετική μουσική με τους πανέξυπνους στίχους τα γράφει όλα ο Berman. Μάλιστα, κάπου στις αρχές των Jews, ο Βerman είχε σχεδιάσει και ένα δικό του cartoon, το οποίο είχε ονομάσει Slanted & Enchanted. Και αυτά πριν τον ομώνυμο δίσκο των Pavement. Ας λυθούν λοιπόν οι παρεξηγήσεις και να πάμε παρακάτω.
Ο Βerman υπέγραψε για τους Silver Jews με την Drag City στα 1992 και η πρώτη κυκλοφορία αφορούσε τα πρώτα E.P.’s της μπάντας. Η δεύτερη (Starlite Walker) στα 1994 και η τρίτη (The Natural Bridge) στα 1996 ήταν εξαιρετικές δουλειές ενώ η κορύφωση ήρθε στα 1998 με το American Water, στο οποίο είχε συμμετοχή και ο Malkmus. Φέτος, ο Berman εφάρμοσε έναν προσωρινό αναχωρητισμό, πήρε την καλή του και εγκαταστάθηκε στο Nashville. Ο Malkmus ήταν ήδη αρκετά απασχολημένος με τους δικούς του Jicks και έτσι δεν τον συναντάμε στο Bright Flight. Εντούτοις, ο δίσκος από την πρώτη έως την τελευταία νότα είναι ένα γνήσιο alternative καντροειδές συνονθύλευμα όμορφων μελωδιών και ξέγνοιαστων αλλά προβληματισμένων στίχων.
Tα τραγουδιά αρχής γενομένης από το εναρκτήριο Slow Education μέχρι το Death of an heir of sorrows διακατέχονται από την πνευματώδη και ντροπαλή προσωπικότητα του Berman ενώ η διαστρωμάτωση της δραματικότητας είναι άψογα σκηνοθετημένη. Το Time will break the world βρίσκει τον Berman να κάνει μία χαμηλόφωνη πολιτική κριτική με δυνατό όμως μήνυμα που αφήνει πικρή γεύση. Το εξαιρετικό I Remember Me, μαρτυρά τις επιρροές του Nashville ως τόπο και ως κληρονομιά ενώ το μελωδικότατο Room Games and Diamond Rain θα σας ξεκουράσει με τα εμπνευσμένα φωνητικά του όπως αυτά εκδηλώνονται είτε από τον Berman είτε από την καλή του Cassie Marrett. To instrumental Τransylvania Blues ελαττώνει για λίγο την προσοχή στους στίχους ενώ αμέσως μετά χαλαρώνετε από την χιουμοριστική υφή του Let’s not and say we did.
O Dave Berman είναι ένας γνήσιος Αμερικάνος lo-fi ποιητής. Είναι γνωστό από παλιά ότι δεν κάνει συναυλίες γιατί ντρέπεται, ενώ η ίδια η ιστορία τον έχει αδικήσει όσον αφορά τον παραμερισμό του ένεκα Malkmus. Παρόλα αυτά, οι λάτρεις του συγκεκριμένου ήχου αφού χόρτασαν με το ντεμπούτο των Jicks (Stephen Malkmus) και διασκέδασαν λίγο με το project του Kannberg (Preston School of Industry), επιβάλλεται να αγοράσουν το πόνημα των Silver Jews. Συνδυασμένα όλα αυτά μαζί, αποπνέουν μία οικειότητα και γλυκήτητα που έχει λείψει από τότε που διαλύθηκαν οι Pavement. Mπείτε στην πανάλαφρη πτήση των Silver Jews και μην δένετε τις ζώνες σας, το ταξίδι είναι ομαλό και ακίνδυνο. Η διασκέδαση πρωτεύει και κυριαρχεί.
