Εκανε το εμπορικό "μπαμ" στο mainstream το 1998 με το Devil Without A Cause που πούλησε 15 εκατομμύρια αντίτυπα και πλέον μπορεί πιο άνετα να μιλά για τη ζωή του, τα λεφτά, τις γυναίκες και τα ατέλειωτα μεθύσια που απολαμβάνει.
Μπορεί, μετά από 3 χρόνια απουσίας να επανέρχεται, εκ του ασφαλούς, με κόπιες του "Devil..."
Μπορεί δίπλα στις rock/rap κραυγές του να προσθέτει καθαρά, αλλά αδιάφορα 70s κιθαριστικά rock στοιχεία και να είναι πάλι ...ο Kid Rock.
Μπορεί να δείχνει άνετα και την ευαίσθητη πλευρά με απλώς αξιοπρεπείς country/folk μπαλλάντες, όπως τα Lonely Road of Fame, Midnight Train to Memphis και Picture (ντουέτο με την Sheryl Crow). Χωρίς να κρατιέται και πολύ, καθώς ένα motherfucker ανά τραγούδι, απαιτείται....
Μπορεί να μεταχειρίζεται στίχους όπως το "We can make it through the storms and winds of change" (sic!) και τίτλους όπως το "Lonely Road Of Faith", με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μοιάζουν παρωδίες... Αν είναι όμως;
Αν ο rapper από το Detroit είναι συμπαθής, αλλά αδιάφορος;
