H Ursula Rucker έγινε γνωστή από το καταπληκτικό "The Unlocking" των Roots, το τελευταίο κομμάτι από το "Do You Want More ?!!!??!" του 1994, που αναφερόταν σε ένα θύμα βιασμού που σκοτώνει τους βιαστές του. Με τους Roots "κόλλησε", καθώς συμμετείχε και στα επόμενα album τους, αλλά παράλληλα συνεργάστηκε και με το jazz-dance ντουέτο Silent Poets ("Get Ready"), με το duo των 4 Hero ("Loveless") αλλά και τον γνωστό και μη εξαιρετέο Josh Wink ("Sixth Sense").
Πλέον μόνη της, και με δεδομένη την αγάπη της για την παράδοση των ποιητών της Black Arts εποχής από τα μέσα των '60s ως τα μέσα των 70s, ήτοι των Nikki Giovanni, Camille Yarbrough, Sonia Sanchez, Amiri Baraka και Haki Madhubuti, επιχειρεί μια πιο hip-hop έκδοση ενός spoken-word album... Ποιήματα δηλαδή που απαγγέλει με τον δικό της, ξεχωριστό τρόπο σε ένα μείγμα jazz, funk, hip hop και Philly soul, μαζί με ηλεκτρονικά στοιχεία (θα βρεί κανείς και drum'n'bass ρυθμούς!).
Τα beats είναι κατά βάση χαμηλά και dark, lounge θα τα έλεγε κάποιος, ενώ η ίδια αποτελεί την τομή μεταξύ Erykah Badu και Kate Bush. Ιδανικός συνδυασμός...
Στο Supa Sista χρησιμοποιεί μια σειρά ικανών παραγωγών (4-Hero, Robert Yancey III, Tim Motzer, Alexkid) που αν και ξεφεύγουν σε διαφορετικές μεριές ο καθένας, της δίνουν μια πολυσυλλεκτικότητα που τη χρησιμοποιεί μόνο ως background για να πει στην ουσία αυτά που θέλει.
Έτσι λοιπόν, η μουσική πουθενά δεν εντυπωσιάζει, ούτε καν ξεχωρίζει, πέρα από τα "What???" και "7" όπου η παράγωγή φέρει την υπογραφή 4 Hero, το ομώνυμο bossanova, όπου την παραγωγή έχει αναλάβει ο jazz κιθαρίστας / παραγωγός Tim Motzer (Jazzheads, Sylk 130) και το dub "Spring", με tablas, σε παραγωγή King Britt.
O σκοπός της, βέβαια, παρά τα μουσικά κλισέ που ενσωματώνει, είναι να περάσει το μήνυμα: Τα αποτυχημένα εκπαιδευτικά συστήματα, την πολιτική αφύπνιση, την δημιουργικότητα, για τους κινδύνους της ψηφιακής τεχνολογίας (όπου ...μας τα χαλάει λίγο με την αφέλεια με την οποία αντιμετωπίζει το θέμα). Κριτική δηλαδή, μέσα από σελίδες προσωπικής ποίησης, της Αμερικανικής ζωής και κουλτούρας. Ακόμα κι εκεί, βέβαια, δεν αποφεύγει τις λέξεις κλισέ και τις απλοποιήσεις...
Στο σύνολό του, βέβαια, το Supa Sista είναι ένα μοναδικό καλλιτεχνικό έργο, από αυτά που δεν έχουμε τη χαρά να ακούμε συχνά και θα ήταν κρίμα να σταθούμε για πολύ στις αδυναμίες του.
