Δεύτερο μόλις solo album για τον 27χρονο Ryan Adams, αλλά δεκάδες άλλοι φτασμένοι τραγουδοποιοί απλά ονειρεύονται ότι κάποια στιγμή της ζωής τους ίσως καταφέρουν να ηχογραφήσουν μια δισκογραφική δουλειά που θα μπορεί απλά να συγκριθεί στα ίσια με το “Gold”. Πραγματικά χρυσός.
Εάν το περσινό “Heartbreaker”, όπως αποκάλυπτε και ο τίτλος, ήταν ένα album με έντονη συγκινησιακή φόρτιση, ένα album με τραγούδια που γράφτηκαν από τον Adams, ύστερα από έναν οδυνηρό χωρισμό, το “Gold” είναι το album ενός νέου ανθρώπου που αποδρά από τις στενάχωρες μνήμες, ταξιδεύει από τη μία ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών στην άλλη, και ξεκινά από την αρχή, ερωτεύεται ξανά, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία, χωρίς βέβαια να ξεχνά ότι πάντα στην γωνία παραμονεύει η πίκρα της εγκάταλειψης.
To “Gold” είναι το έργο ενός ώριμου πλέον, πολυγραφότατου, καλλιτέχνη. Για μήνες, ο Ryan Adams προσπαθούσε να διαλέξει ποια από τα τα εκατοντάδες τραγούδια που είχε γράψει θα αποτελούσαν την δεύτερη δουλειά του. Τα 16 + 5 τραγούδια που αποτελούν το διπλό limited edition cd, που κυκλοφόρησε σε 1000 μόλις αντίτυπα, και το οποίο έχω στα χέρια μου, είναι όλα διαμάντια χωρίς καμμία υπερβολή. 21 τραγούδια που βρίσκουν τον συνθέτη τους σε μια όλο και αυξανόμενη ακμή, κατευθυνόμενο προς την αιώνια δόξα που συνοδεύει όλους τους σπουδαίους μουσικούς του αιώνα μας.
Δεν είναι o νέος Gram Parsons όπως κάποιοι βιάστηκαν να τον αποκαλέσουν. Τα σύνορα της country, έστω και της alt.country, είναι πολύ στενά για να τον χωρέσουν. Το “Gold” βρίσκει τον νεαρό Ryan Adams να δανείζεται στοιχεία από αγαπημένους σπουδαίους τραγουδοποιούς, να τα εντάσσει μέσα στον δικό του ψυχισμό, βγάζοντας ένα πραγματικό σπουδαίο αποτέλεσμα, το οποίο σίγουρα τον κατατάσσει ανάμεσα στους κορυφαίους, αν όχι τον κορυφαίο, της γενιάς του.
Η επιτυχία του “Gold” βρισκεται στο γεγονός ότι, αν και σε καμμία περίπτωση κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Adams για πλαγιαρισμό, όλες οι μελωδίες αλλά και η συνολική ατμόσφαιρα του album είναι γνώριμη και φιλική. Οι άγιοι πατέρες Bob Dylan, Neil Young, Van Morrison, αλλά και οι Rolling Stones της εποχής του Beggars Banquet, καθώς και η ψυχή του Otis Redding, φαίνεται να έχουν δώσουν την ευχή τους στον τραγουδοποιό από την North Carolina, και αυτός ως ο νέος προφήτης/μεσσίας του αγνού αμερικάνικου rock στηριζόμενος στην παράδοση που του άφησαν, προχωράει ακόμα παραπέρα, ανοίγοντας διάπλατα τα ύδατα ενός χειμαρώδη ποταμού, οδηγώντας όλους εμάς τους πιστούς του, στην Γη της Επαγγελίας, εκεί όπου τα πουλιά σφυρίζουν τις μελωδίες του Harvest, και τα ζώα συνομιλούν μεταξύ τους με στιχάκια έρωτα, φθόνου, ελπίδας και απόγνωσης.
Το κλασσικό αριστούργημα του Ryan Adams; Ναι, μέχρι το επόμενο βέβαια... και το επόμενο... και το επόμενο...
