Tρία χρόνια χρειάστηκε στους Mercury Rev για να μας δώσουν το follow-up του μαγευτικού Deserter’s Songs όπως τρία χρόνια τους είχε πάρει για να ξεφύγουν από τα δεκάδες προβλήματα (ναρκωτικών και μη) από το See You On The Other Side του 1995. Η ωριμότητα του Deserter’s Songs ήρθε σαν κεραυνός εν’αιθρία και η δυσκολία της αντίληψης ότι ένα τέτοιο αριστούργημα είναι δυνατόν να κυκλοφορεί στις μέρες μας, ήταν αρκετά μεγάλη. Ο καιρός όμως πέρασε, ο δίσκος άρχισε να λιώνει και όλοι ευχόμασταν η συνέχεια να είναι ανάλογη, μία ευχή που σπανίως γίνεται πραγματικότητα. Το All Is Dream όμως ξεπερνά την φαντασία μας και αγγίζει τα επίπεδα μίας μεγάλης δημιουργίας.
Με λίγα λόγια, οι Mercury Rev, ανταπεξήλθαν στις προσδοκίες όλων αυτών που τους αγάπησαν. Ηχογράφησαν έναν ποιητικό δίσκο, που απέχει αρκετά από τον προήγουμενο, αλλά έρχεται να προσδώσει νέα στοιχεία, πιο σκοτεινά και πιο διαχρονικά, που ενδέχεται να το καταστήσουν κλασικό. Αρχής γενομένης από το εναρκτήριο “The Dark Is Rising”. Λίγα τύμπανα, ένα εντυπωσιακό John Barry-ξέσπασμα, λίγο πιανάκι και η εισαγωγή στο αναγεννημένο όνειρο της αγαπημένης μπάντας. Τα όνειρα όμως έχουν τη γοητεία τους στο απρόσμενο και στο εξωπραγματικό στοιχείο τους. Η σκηνοθεσία ενός ονείρου είναι συνήθως άσκοπη, αλλά η πενταμελής παρέα βάλθηκε να ορίσει νέους κανόνες. Η παραμυθένια ατμόσφαιρα του All Is Dream είναι πρωτόγνωρη και υπόσχεται ανατριχίλες και χαμόγελα.
Το “Tides of the moon”, αναδεικνύει τη σκοτεινή πλευρά των ονείρων. Την πλευρά που δεν κατανοείς, πόσο μάλλον ελέγχεις. Μία ηλεκτρική κιθάρα καψουρίζει σε ένα γενικευμένο θόρυβο από την ευλογημένη παραγωγή του Dave Fridmann. Το mellotron, χρησιμοποιείται ξανά, και οριοθετεί την ουσία της πραγματικής χρήσης του οργάνου. Είναι πλέον το χαρακτηριστικό μουσικό όργανο που ξεχωρίζει την μπάντα, αν φυσικά απομονώσεις τα αιθέρια φωνητικά του Jonathan. Ακολουθεί το “Chains”. Οι λιγοστές νότες του πιάνου που το ανοίγουν, διακόπτονται από την πομπώδη «ηχορύπανση» της μεγαλειώδους παραγωγής. Το ασύλληπτο οργανικό ακροβατικό επιβλέπει ο έμπειρος Tony Visconti όπως το ίδιο κάνει και στα “Spiders and Flies” και “A Drop In Time”. Το τελευταίο μοιάζει να έχει βγει μέσα από μία πολύχρωμη Disney πανδαισία που όμως με την προσθήκη των στίχων επιστρέφει άτακτα στην πραγματικότητα. But I was caught, like a fleeting thought/ Stuck inside of Leonard Cohen’s mind.
Στις αρχές της παραγωγής του All Is Dream, οι Mercury Rev είχαν συμφωνήσει με τον Jack Nitzche για την από κοινού παραγωγή του δίσκου. Εντυπωσιασμένοι οι μισοί από την μεγαλειώδη ενορχήστρωση στα αριστουργήματα του Spector και οι υπόλοιποι από τα δικά του μετέπειτα soundtrack (One flew over the cuckoo’s nest) ήταν τρισευτυχισμένοι που θα συνεργάζονταν με έναν τέτοιο ογκόλιθο. Η μοίρα όμως δεν το επέτρεψε, αφού ο Νitzche απεβίωσε πέρυσι τον χειμώνα. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε τι θα συνέβαινε αν ο συνθέτης του “Needles & Pins” θα έκανε την εμπνευσμένη δουλειά του με τους Αμερικάνους. Μπορούμε, καλύτερα, να ονειρευόμαστε.
Παρόλ’αυτά, το αποτέλεσμα μόνο απογοητευτικό δεν είναι. Η διαφορά του από τον προκάτοχό του, ανακαλύπτεται στην υφή της ουσίας και στην σκληρότητα των στίχων. Τα γλυκά απομεινάρια των τραγουδιών του Deserter’s Songs είναι δραματικά λιγότερα, ενώ το σύνολο του All Is Dream, σε στοιχειώνει και σε ωθεί σε ανεξερεύνητα τοπία. Ψήγματα απαισιοδοξίας, επιβεβαίωση της ωμής πραγματικότητας, ανεκπλήρωτοι πόθοι, όλα είναι εδώ και δυσκολεύουν την ευημερία. Εξωτερικεύουν όμως πλούσια συναισθήματα, πότε αυτοκριτικής και πότε ταύτισης. Κρύβονται σε αισθαντικές μελωδίες και περιμένουν να τις ξετρυπώσετε. Δεν είναι αποδεδειγμένο ότι θα τα καταφέρετε, αλλά στην προσπάθεια, θα περάσετε υπέροχα.
