Αφού σχεδόν όλη η νέα ηλεκτρονική σκηνή ασχολήθηκε μαζί του, αντλώντας υλικό για τα sample της (ποιος μπορεί να ξεχάσει, για παράδειγμα, το υπέροχο sampling στο φλάουτο του Once upon a time in America στο My Kingdom των Future Sound of London, ή την harmonica από το Once upon a time in the west στο κλασσικό Little Fluffy Clouds των Orb), να τώρα που ένα μέρος της αναλαμβάνει να ασχοληθεί και εκτενέστερα μαζί του, σε μια συλλογή με Remixes.
Μια ματιά μόνο στα ονόματα που συμμετέχουν στη συλλογή Morricone RMX αρκεί να μας προσελκύσει το ενδιαφέρον : Nightmares on Wax, Thievery Corporation, Apollo Four Forty, Terranova, Fantastic Plastic Machine, Sofa Surfers και άλλοι πολλοί. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε τι συμβαίνει στο εν λόγω cd.
Τη συλλογή ανοίγουν με επιβλητικό τρόπο oι Apollo Four Forty, προσθέτοντας στο The Man with the Harmonica βαθιά drums και dub περάσματα, ενώ για τη συνέχεια οι Terranova δείχνουν αρκετά προσκολλημένοι στην αρχική version του For a dew dollars more. Το πρώτο highlight έρχεται στην διασκευή των Fanstastic Plastic Machine στο Belinda May από το film The Alibi. Εδώ οι FPM δείχνουν να το διασκεδάζουν δεόντως και προσθέτοντας samba rhythm section, λάτιν περάσματα και μελωδικά φωνητικά δημιουργούν ένα retro διαμαντάκι.
Οι Rockers HiFi για τη συνέχεια συμμετέχουν με δυο διαφορετικά remix του Clan of Sicilians. Το πρώτο του Bigga Bush βασίζεται κυρίως στην funky rhythm section ενώ η εκδοχή του DJ Dick που κλείνει και τον δίσκο δίνει μεγαλύτερο βάρος στη μελωδία με τα strings και flutes να δημιουργούν την κατάλληλο αρμονική και χαλαρωτική ατμόσφαιρα.
Οι Nightmares of Wax αναλαμβάνουν το classic Chi Mai από το Le Professionel κρατώντας ένα low profile και χωρίς να αποδίδουν τα αναμενόμενα, ενώ οι Thievery Corporation τα πάνε σαφώς καλύτερα στο Il Grande Silencio. Η αγάπη τους άλλωστε για την κινηματογραφική μουσική είναι δεδομένη.
Το άλλο μεγάλο όνομα, οι αυστριακοί Sofa Surfers, δίνουν μια σκοτεινή και επίσης ενδιαφέρουσα χροιά στο La Bambola οδηγώντας μαζί το εκπληκτικό remix στο La Lucertola των De-Phazz (ένα κομμάτι που προσωπικά μπορώ να ακούω διαρκώς μια ολόκληρη νύχτα) το cd σε ένα απολαυστικό φινάλε.
Κλείνοντας να πούμε ότι η συλλογή Morricone RMX μπορεί να μην είναι η επιτομή της τέχνης του remix αλλά ούτε και ξεπέφτει σε αναμασήματα και cliche. Εν τέλει μπορεί και να μην αποκτήσει περίοπτη θέση στη δισκοθήκη σας αλλά είναι σίγουρο ότι κάποια κομμάτια από εδώ θα έχουν καίρια θέση στις καλοκαιρινές κασέτες και CD-R. Ίσως μάλιστα δώσει και το κατάλληλο ερέθισμα στον πατέρα σας (που έχει λιώσει το soundtrack του Professionel) να ασχοληθεί με την σύγχρονη μουσική. Ποτέ δεν ξέρεις…
