Να και ένας δίσκος που μπορεί να μπερδέψει πολύ κόσμο, αλλά παράλληλα μέσα από τη διαφορετική οπτική του να εξωτερικεύσει πολύτιμες αρετές. Η έννοια βέβαια της λέξης «δίσκος» δεν είναι και τόσο δόκιμη, μιας και αυτό το cd το οποίο τιτλοφορείται “Oh Holy Fools: The Music of Son, Ambulance & Bright Eyes”, δεν είναι παρά ένα χωρισμένο E.P. για δύο καλλιτέχνες, συνταγή την οποία είχαν ξαναεφαρμόσει στο παρελθόν. Η ποπ προσέγγιση που κάνουν οι Bright Eyes και ο Son, Ambulance (το κόμμα είναι αναπόσπαστο μέρος του ονόματος), δεν κατηγοριοποιείται πουθενά και αποτελεί μία υπέροχη μοναδική οντότητα στο χώρο του αμερικάνικου indie-pop.
Aς γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Καταρχήν E.P. δεν υφίσταται. Το σύνολο του δίσκου ξεπερνά κατά λίγο τα 40 λεπτά, οπότε προς το mini-LP βαδίζουμε. Από την άλλη, αν κάποιος διαχωρίσει τις δημιουργίες των δύο καλλιτεχνών σε δύο εικοσάλεπτα πονήματα, τότε το θέμα αλλάζει. Οι Bright Eyes και ο Son, Ambulance έχουν γράψει από τέσσερα κομμάτια ο καθένας, και στο δίσκο, το ένα διαδέχεται το άλλο. Γι’αυτό το λόγο και μέσα από διαφορετικά πρίσματα, ο δίσκος μπορεί να αντιμετωπιστεί διαφορετικά από τον καθένα. Είτε απομονώνοντας τα τραγούδια, είτε ακούγοντας τα αδιαίρετα, το αποτέλεσμα αλλάζει αλλά μόνο λεπτομερειακά. Δεν θα ήταν δυνατό άλλωστε να πραγματοποιηθεί μία τέτοια συνεργασία, αν και τα είδη της μουσικής δεν ήταν παρόμοια.
Oι Bright Eyes είναι η προσωπική επιτυχία του Connor Oberst, ενός παιδιού θαύματος από την Nebraska, ο οποίος πρωτοξεκίνησε να ταράζει τα indie-rock νερά των H.Π.Α. σε ηλικία μόλις 14 ετών. Μέχρι και το “Oh, Holy Fools…” έχει φτιάξει τρία albums με το περσινό “Fevers and Mirrors” να υπερέχει και να λαμβάνει παγκοσμίως εξαιρετικές κριτικές. Η εύθραστη φωνή και τα πνευματώδη στιχάκια σε συνδυασμό με την απλή μελωδική indie-pop-americana μουσική του δημιουργούν ένα εξαιρετικό σύνολο, που αποπνέουν ταλέντο και μπόλικη δουλειά. To πρώτο τραγούδι του στο EP με τίτλο “Going For The Gold” εξωτερικεύει μία υπέροχη μελαγχολία που συνοδεύεται από ένα υπνωτικό φλάουτο ενώ στο “Oh, You Are The Roots That Sleep Beneath My Feet And Hold The Earth In Place” (υπέροχος τίτλος) , το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, η Pavement επιρροή είναι εμφανής και η ζήλια για την μελωδικότητα του Will Oldham, παράγει ένα μικρό έπος.
To έτερο ήμισυ, ο Joe Knapp (που ηχογραφεί σαν Son, Ambulance), ένας επίσης ταλαντούχος τραγουδοποιός από την Omaha, βασιζόμενος σε απλές συγχορδίες στο πιάνο και κιθάρα, κατορθώνει να βρίσκει το σημείο επαφής των Ben Folds Five και των Belle & Sebastian και να το μετουσιώνει σε ολόδικη του μουσική όπως για παράδειγμα στο “Kaite Come True”. Ο ευγενικός «πόλεμος» των δύο καλλιτεχνών έχει σαν αποτέλεσμα ένα υπέροχο συνονθύλευμα φρεσκότατων indie-pop αραβουργημάτων, το οποίο δεν ξεκαθαρίζει την ανωτερότητα κάποιου, και γι’αυτό κιόλας το πείραμα της από κοινού κυκλοφορίας κρίνεται επιτυχημένο.
