Το "Broken" του 1992 είχε το "Fixed", το "Downward Spiral" του 1995 είχε το "Further Down the Spiral", και το πρόσφατο σχετικά "The Fragile" αργά η γρήγορα θα αποκτούσε και το δικό του αδερφάκι, μια συλλογή από διαφορετικές απόψεις πάνω στα κομμάτια του. Συνήθεια λοιπόν τα remix για τους Nine Inch Nails και τους fans τους, ας δούμε αν η συνήθεια φέρνει και τη ρουτίνα. Σε γενικές γραμμές θα λέγαμε πως όχι. Εκεί όπου η ιδέα δεν περιορίζεται απλώς στο να προστεθούν effects και digital noise, αλλά να πλάσουν ένα νέο κομμάτι από την αρχή, τα καταφέρνουν περίφημα. Ερώτηση δεύτερη: Πόσες φορές τα καταφέρνουν εδώ; Ελάχιστες.
Το Things Falling Apart σέβεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά τις μελωδίες και τους στίχους, αναδεικνύοντας εναλλακτικές version, προσθέτοντας ή αποσυνθέτοντας ώστε να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό ατμοσφαιρικό σκελετό, που σχεδόν πάντα είναι κατώτερος του αυθεντικού.
Πολύ καλό είναι το "Slipping Away", ένα remix "Into The Void", που ξεκινάει σε απίστευτα funky ρυθμούς και υπέρβαρο μπάσο. Γίνεται διαφορετικό από το αυθεντικό χωρίς να χαλάει τη μαγιά που έκανε το πρώτο αγαπημένο. Ο τέλειος συνδυασμός για ένα ξεχωριστό remix.
Ενδιαφέρον επίσης και το Benelli remix του "The frail", από το οποίο το μόνο που μας έχει μείνει είναι η μελωδία του πιάνου, αλλά τη θέση του αυτή τη φορά παίρνει το βιολί και το cello, όσο τυχαία ηχητικά εφέ στροβιλίζουν κατά τη διάρκεια του σε όλα τα μήκη και πλάτη του ήχου.
Ομορφη επίσης είναι και η διασκευή στο synth-pop κομμάτι του Gary Numan's "Metal". Συνθετικά έγχορδα, ψίθυροι και ο ήχος των Nine Inch Nails στην κορυφαία ίσως στιγμή του EP.
Από κει και πέρα όμως τα πράγματα δε συγκινούν και ιδιαίτερα. Το remix του Keith Hillebrandt στο "The Wretched (Version)" έχει αρκετά από τα στοιχεία του αυθεντικού, αλλά δεν έχει να προσθέσει κάτι, το πρώτο remix του "Star Inc.", από τον Adrian Sherwood δε μοιάζει σε τίποτα με το original, είναι χαοτικό, αλλά αυτό σίγουρα δεν το κάνει αυτομάτως και ενδιαφέρον. To "The Great Collapse" δεν τα "κατάφερε" συμπεριληφθεί στο "The Fragile" και, ακούγοντάς το, μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί. Το remix του Dave Ogilvie στο "Star Inc. (Version)" επίσης μοιάζει περιττό, ενώ το τρίτο (!) remix στο ίδιο κομμάτι ανήκει στην αποσυνθετική λογική του Charlie Clouser, με ένα καλό μείγμα dub και drum 'n' bass.
Οι Nine Inch Nails επιχείρησαν να δώσουν μια πιο electronica υφή στα κομμάτια του Fragile, μέσω φίλων τους που δούλεψαν αρκετά, άλλοι με ιδέες (με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα) και άλλοι χωρίς. Ουσιαστικά, όμως, πουθενά δεν ξεπερνά κάποιo remix την αυθεντική version. Όπως και να έχει όμως, είναι μια κυκλοφορία που απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στους die-hard fans τους, στο μεσοδιάστημα μέχρι το επόμενο πόνημα του Trent Reznor. Για τους υπόλοιπους, δυο-τρεις καλές στιγμές δεν αρκούν.
Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου review!
Copyright (C) 1996-2000 - Avopolis. All Rights
