Outkast - Stankonia

Έπρεπε να περιμένουμε μέχρι την τελική ευθεία της χρονιάς για να απολαύσουμε τα "σπουδαία" στο χώρο του hip-hop. Πριν λίγες μέρες είχαμε παρουσίαση στο Avopolis του εκπληκτικου, αλλά όχι και τόσο "άμεσου" album του Talib Kweli, και τώρα ήρθε η σειρά του hip-hop ντουέτο από την Ατλάντα να μας χαρίσει ακόμα μια εκπληκτική κυκλοφορία. 

Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να αρχίσουμε τις συγκρίσεις, εφόσον κάθε μουσικόφιλος δεν αρκείται -φαντάζομαι- σε ένα μόνο hip-hop δίσκο του είδους (εκτός και αν αυτό δεν ανήκει καθόλου στα ακούσματά του), ούτε και έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Απλά θα σημειώσουμε ότι είναι ευτυχία να πέφτουν στα χέρια δύο εκπληκτικοί και αυθεντικοί δίσκοι μέσα σε ένα τόσο μικρό διάστημα.

Οι MCs Andre 3000 και Big Boi μας εισάγουν αυτή τη φορά στον κόσμο της ..Stankonia, το μέρος "from which all funky things come". Εκτός όμως από τα funky μοτίβα εισάγουν και τη soul ευαισθησία και ότι άλλο μπορούν, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ήχο ξεχωριστό και αρνούμενο να ενταχθεί. 

Από τις ghetto καταστάσεις του "Gasoline Dreams" (όπου κάνουν σαφείς τις προθέσεις τους με το τρομερό "Don't everybody like the smell of gasoline? / Well, burn motherfucker burn American Dreams!") ως το slow motion jam του "Stankonia", δεν υπάρχει κοινός ηχητικός άξονας πέρα από την αφηρημένη αγάπη για το funk. Κι έτσι ανταποκρίνονται με το παραπάνω στα υψηλά standards που έθεσαν με τo Aquemini του 1998. 

Μέσα από θαυμάσιες σουρεαλιστικές περιγραφές και μια ευρεία γκάμα θεμάτων αποδεικνύουν κι αυτοί με τη σειρά τους ότι η θεματολογία του hip-hop κάθε άλλο παρά περιορισμένη και περιοριστική είναι. 

Όσο για τη μουσική επένδυση; Αυτή κι αν δεν είναι απόλαυση. Το southern hip-hop τους εμπλουτίζεται με live drums, synths, και ενίοτε ψυχεδελικές κιθάρες και πνευστά, και οι επιρροές (από George Clinton ως τον Prince των αρχών του 80) είναι "χωνεμένες" μοναδικά, προκειμένου να ξεχειλωθούν σε κάτι δικό τους. Υποκλινόμαστε...