Goldfrapp - Felt Mountain

Οι Goldfrapp είναι Λονδρέζοι και δύο τον αριθμό. Ασχολούνται πολλά χρόνια με τη μουσική, αλλά μόλις φέτος κατάφεραν και κυκλοφόρησαν το πρώτο ντεμπούτο δίσκο τους με όνομα Felt Mountain. Τόσο το παρελθόν των μελών του group όσο και οι διάφορες κριτικές και δημοσιεύματα μόνο θετικά μπορούσαν να με προιδεάσουν πριν το άκουσμα του δίσκου. Τι εννοώ; Απλά, η Alison Goldfrapp είναι εκείνη η φωνή που συνοδεύει τον Tricky σε εκείνα τα αξεπέραστα διαμάντια του Μaxinquaye και εν συνεχεία την ακούσαμε σε δίσκους των Orbital και στο εξαιρετικό Avant Hard των Add N To X. To έτερο ήμισυ του group, ο Will Gregory έχει ασχοληθεί με soundtracks και επενδύσεις τηλεοπτικών σειρών που έχουν πάρει μόνο καλές κριτικές. Η μουσική που οι δύο αυτοί κατόρθωσαν να συνθέσουν και να μας προσφέρουν είναι όμορφη, ταξιδιάρικη και χρειαζούμενη σε συγκεκριμένα στάδια της μουσικής ζωής μας. 

Και για να γίνουμε σαφείς. Φανταστείτε την έννοια trip-hop όπως την συνέλαβαν οι Portishead χωρίς όμως ούτε ένα beat. Δεν θα ακούσετε σχεδόν τίποτα στο δίσκο από drum machine είτε από drums. Aντίθετα οι μεγαλεπήβολες ενορχηστρώσεις του Gregory στα πολυάριθμα έγχορδα, που ξεχυλίζουν το δίσκο, είναι αυτές που κάνουν την παρουσία τους αισθητή όσο τίποτε άλλο. Όλο το παραπάνω εγχείρημα σε συνδυασμό με τα αιθέρια φωνητικά της Alison που μοιάζουν σαν μία "συνεργασία" της Francoise Hardy με μία μαστουρωμένη και καθόλου φωνακλού Shirley Bassey, δημιουργεί ένα μαγευτικό αποτέλεσμα. Η επιλογή της Bassey ώς παράδειγμα και σύγκριση δεν είναι όμως τυχαία. Θα έλεγε κανείς πως όταν το δίδυμο συνέθετε και ενορχήστρωνε τα τραγούδια, άκουγαν μόνο δίσκους του John Barry από παλιές κλασσικές ταινίες του James Bond και άλλων κατασκοπευτικών έργων. Μην όμως επηρεάζεστε αρνητικά από αυτά τα τελευταία παραδείγματα. Να έχετε πάντοντε στο μυαλό σας, την βασική σύγκριση με τους ήρωες του Βristol που ακούν στο όνομα Portishead. Στο μπάσο μάλιστα βρίσκεται ο Adrian Utley, που ανήκει για όσους δεν το γνωρίζουν στη θρυλική μπάντα που μας έδωσε το Dummy.

H αίσθηση όμως που είχαν στο μυαλό τους οι δύο "πρωταγωνιστές" δεν συναντάται μόνο στα φωνητικά και στα έγχορδα. Και είναι φυσιολογικό αυτό. Τα διάφορα όργανα που ακούγονται στο δίσκο είναι το λιγότερο ενδιαφέροντα αν όχι καταπληκτικά, αλλά τελικά το απαιτούν και οι περιστάσεις. Το theremin κάνει αισθητή την παρουσία του και για ακόμη μία φορά καταπλήσσει με το "καταπραϋντικό" αποτέλεσμα που επιφέρει. Εκτός όμως του theremin ακούμε Ukelele, Koto's και melodica's, τρομπόνια, τρομπέτες και φυσικά άφθονα βιολιά και βιόλες. Το καλύτερο όμως ηχητικό αξιοπερίεργο δεν θα το συναντήσετε σε κανένα από αυτά τα μουσικά όργανα. Από την αρχή του δίσκου και στο πρώτο μάλιστα τραγούδι, η Alison προσφέρει τις πνευμονικές της ικανότητες σε ένα στοιχειωτικό σφύριγμα που εκτοξεύει το "Lovely Head" (περί αυτού πρόκειται) στα ύψη. 

Το "Lovely Head" και το "Utopia" που αποτελεί το πρώτο single του Felt Mountain, είναι τα δύο πιο όμορφα τραγούδια του δίσκου. Και πιστέψτε με, ήταν δύσκολο να τα ξεχωρίσω. Αυτό γιατί, σε ένα τέτοιο δίσκο, το σύνολο επισκιάζει τις επιμέρους συνθέσεις. Αυτό είναι που μετρά και αυτό είναι που παράγει το τελικό επιθυμητό συναίσθημα. 

Μπείτε λοιπόν σε ένα trip που προσφέρουν οι Goldfrapp με μία καθαρά εγκεφαλική μουσική που πηγάζει από τα υπέροχα 60's γούστα τους και προσαρμόζεται άψογα στην σημερινή δισκογραφία. Ακούστε ένα έξοχο ντεμπούτο από μία πολλά υποσχόμενη αγγλική μπάντα και να είστε σίγουροι ότι το μέλλον τους θα είναι σίγουρα αξιόλογο που θα μας προσφέρουν πολύ όμορφη μουσική.