Wallflowers - Breach

Τέσσερα χρόνια μετά το "Bringing Down the Horse", ο κανακάρης του Bob Dylan, Jakob (30χρονος πια) επιστρέφει με ένα ήχο που κάνει φανερές τις οικογενειακές επιρροές. 

Το φάντασμα του Bob πλανάται τόσο γύρω από τη μουσική, όσο και γύρω από τους στίχους. Αν και οι συναισθηματικές απογοητεύσεις και απώλειες σχέσεων μονοπωλούν το ενδιαφέρον, υπάρχουν κομμάτια, όπως το "Hand Me Down", στα οποία βρίσκει την ευκαιρία για έμμεσες ή άμεσες αναφορές στις πιέσεις ως ο γιος ενός διάσημου πατέρα. Μάλιστα στο συγκεκριμένο κομμάτι φαίνεται να μιλά ο πατέρας, απογοητεύοντάς τον περισσότερο: "You won't ever amount to much / You won't be anyone... You're a hand me down / It's better when you're not around / You feel good and you look like you should / But you won't ever make us proud". Είναι άραγε τόσο σκληρός ο Bob; Η απάντηση δίνεται στο τέλος: "Now look at you / With your worn out shoes / Living proof evolution is through / We're stuck with you / This revolution is doomed". Μουσικά, το όχημα του Jakob κινείται με περισσότερο οργανικές αναπτύξεις και λιγότερη διαχυτικότητα απ'ότι στο "Bringing Down the Horse". 

Ο Mike Campbell στις κιθάρες και ο Matt Chamberlain στα drums είναι και πάλι παρόντες, επιβεβαιώνοντας ότι η δύναμη της κιθαριστικής αυτής μπάντας εξακολουθεί να στηρίζεται στα δύο αυτά όργανα, αλλά αυτή τη φορά προστίθενται περισσότερα έγχορδα, και το hammond κάνει πιο αισθητή την παρουσία του. 

Βέβαια, ας μη γελιόμαστε και ας μην περιμένουμε νέες εξερευνήσεις στον ήδη κορεσμένο χώρο της κιθαριστικής μουσικής. Ο κλασικισμός που αποπνέει η δόμηση των τραγουδιών του Breach θα φέρει στο μυαλό περασμένες δεκαετίες (τη γραμμή Dylan, Byrds, Petty). Η παραγωγή του manager του Dylan Andy Slater (Fiona Apple, Macy Gray) και του Michael Penn είναι αρκετά διακριτική και ελάχιστα παρεμβατική, αφήνοντας την ακουστική κιθάρα και τις απλές -πιο σκοτεινές- μελωδίες να βαδίσουν στις παραδοσιακές φόρμες που επιθυμούσε ο εμπνευστής τους, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις. Αξιόλογα κομμάτια υπάρχουν, όπως το πρώτο single "Sleepwalker", το πιο παρδαλό "I've Been Delivered", το "Some Flowers Bloom Dead", και γενικά δε μπορεί να πει κανείς ότι υστερεί κάποιο κομμάτι, αλλά ιδιαίτερες συγκινήσεις είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν. Για τους λάτρεις της απλής κιθαριστικής pop.