 |
Είναι μερικά album που είναι φανερό ότι γεννιούνται και πεθαίνουν σε μια εποχή, αλλά κυκλοφορούν στο τέλος της.
Ένα από αυτά είναι και το project του Peter Hook, για την ακρίβεια η συνεργασία του τελευταίου με τον David Potts που μας φέρνει μια αρμάδα από νέα pop tunes στην παράδοση των New Order, Electronic, Hurricane #1.
Δε χρειάζεται παρά ελάχιστα λεπτά για να αντιληφθείς και πάλι πόσο κοντά βρίσκονται οι Monaco στους New Order -λες και πρόκειται για tribute band. Ο Peter Hook βέβαια έχει το ελαφρυντικό του μπάσου-σήμα κατατεθέν στους New Order (αυτό έκανε, αυτό εξακολουθεί να κάνει ο άνθρωπος), ο David Potts, όμως, γιατί σώνει και καλά πρέπει να μοιάσει στον Bernard Sumner;
Όλα αυτά, βεβαίως, δεν θα μας ενοχλούσαν από τη στιγμή που η συνεργασία αυτή θα απέδιδε καρπούς ικανούς για να διατηρηθούν και να μη σαπίσουν με την έλευση του φθινοπώρου. Τα summer tunes της δεύτερης αυτής έκδοσης των New Order είναι σαφώς πιο εμπορικά, πιο ισοπεδωτικά αλλά και ανέμπνευστα στην προσπάθειά τους να δανειστούν από δω κι από κει μελωδίες (που όλο και κάτι σου θυμίζουν και προσπαθείς να βρείς από που).
Το εξάχορδο μπάσο είναι παρόν παντού, τα keyboards επίσης και τα mid 80s αναβιώνουν ευχάριστα σε κομμάτια όπως τα I've Got A Feeling, Black Rain και Kashmere, τις ομολογουμένως καλές στιγμές του album.
Όμως η πιο απογοητευτική στιγμή είναι όταν ουσιαστικά ξεφεύγουν της προκαθορισμένης φόρμας και ουσιαστικά αποδεικνύουν ότι μπορούν -κρατώντας το στίγμα τους- να δώσουν κάτι διαφορετικό και εμπνευσμένο. Εκεί λοιπόν ελπίζεις τουλάχιστον στο επόμενο να πιστέψουν ότι μπορούν να αποτελέσουν κάτι παραπάνω από μια συλλογή αναμνήσεων. Ειδικά όταν τα ambient χρώματα του Marine υπό τις οδηγίες ενός drum 'n' bass beat και τη συνοδεία του μπάσου φυσικά, του harpsichord και ακουστικών κιθάρων, σε ταξιδεύουν και ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες το γάλα.
Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου review!
Copyright (C) 1996-2000 - Avopolis. All Rights
