 |
Δεν πέρασαν ούτε καν δυο μήνες από τη στιγμή που ασχοληθήκαμε με το Atol Scrap, το ντεμπούτο album του -προερχόμενου από τη Γερμανία- ιδιοφυούς μουσικού που ηχογραφεί με το όνομα Arοvane. Κάτι η δικιά μας αμέλεια (είχε κυκλοφορήσει από τoν Ιανουάριο το Atol Scrap) κάτι η δικιά του παραγωγικότητα μας έπιασαν απροετοίμαστους μια και μόλις μερικούς μήνες μετά είδε το φως μια ακόμα κυκλοφορία του. Βέβαια πιθανότατα ο Arοvane να περίμενε ώστε τα συρτάρια του να γεμίσουν ασφυκτικά από νέο υλικό πριν επιχειρήσει την πρώτη του κυκλοφορία -άλλωστε έχει περάσει τα 30 που όσο να 'ναι δεν είναι και αμελητέα ηλικία για όσους ασχολούνται με το συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα.
Στο Tides ο Arοvane είναι ακόμα πιο μελαγχολικός και λιτός από ότι στο ντεμπούτο του. Με γήινους ήχους και ambient ηχοχρώματα δίνει έμφαση περισσότερο στην μελωδική παρά στην πειραματική πλευρά της μουσικής του. Η μόνη αδυναμία που μπορούμε να του καταλογίσουμε είναι η μικρή διάρκεια, μια και το 'Tides' με τα βίας φτάνει τα 40 λεπτά.
Έχοντας παραλληλίσει το ντεμπούτο του Arοvane με το αντίστοιχο των Autechre, θα μπορούσαμε -κατ' ακολουθίαν- να συγκρίνουμε τον ήχο του Tides με αυτόν των Boards of Canada, αν και όλα αυτά μικρή σημασία φαίνεται να έχουν από τη στιγμή που ο συμπαθής Γερμανός δείχνει να κατευθύνεται από τις καλύτερες των προθέσεων.
Όπως και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις τα κίνητρα των καλλιτεχνών δεν δείχνουν να εξυπηρετούν καμία άλλη σκοπιμότητα παρά αυτή της έκφρασης και της δημιουργίας. Ίσως πολλοί οδηγηθούν στο εύκολο συμπέρασμα ότι πρόκειται για 'τέχνη για την τέχνη' αλλά πως μπορούμε να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο όταν μπροστά μας έχουμε μια τόσο ειλικρινή αλλά και προσωπική κατάθεση, μακριά από κάθε είδους κοινοτοπίες.
Και πριν χαθούμε στις σκέψεις μας και ξεφύγουμε από κάθε μουσικό πλαίσιο ας πούμε έτσι απλά ότι το Tides είναι ίσως το καλύτερο δείγμα υγιούς electronica που συναντήσαμε φέτος.
Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου
