 |
O παλιόφιλός μας ο Νικόλας ο Σπηλιάς, αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει, έχει μεγαλώσει. Τα άγρια παρακμιακά βράδια με τους Birthday Party, και οι εποχές που τον χαρακτήριζαν ως τον απόλυτο πρίγκιπα του σκότους έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τώρα πλέον, έχοντας περάσει προ πολλού το τεσσαρακοστό έτος της ηλικίας του, ώριμος, και με την εμφάνιση ενός αξιοπρεπέστατου, γοητευτικού μεσήλικα έχει εισχωρήσει για τα καλά, στην κοινά αποδεκτή ελίτ του σύγχρονου καλλιτεχνικού κόσμου και όχι μόνο.
Ζωντανές solo εμφανίσεις σε "σοβαρούς" καλλιτεχνικούς χώρους -μπροστά σε κοινό του οποίου ο μέσος όρος ξεπερνά την ηλικία του ίδιου του Cave- διαδέχονται τις προλογίσεις των νέων εκδόσεων του Ευαγγελίου από την Αγγλικανική Εκκλησία και τα εκτενή αφιερώματα σε καλλιτεχνικές εκπομπές, όπως το South Bank Show, και μαζί έρχονται και οι συνεχόμενες αναφορές σε αυτόν, όχι ως rock star, αλλά ως πνευματικό άνθρωπο. Όλα αυτά -για να μην παρεξηγηθούμε- συμβαίνουν στην Μεγάλη Βρετανία, στην πατρίδα του, την Αυστραλία, και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (εκτός βέβαια από την δικιά μας όπου καλλιτέχνης και πνευματικός άνθρωπος -σε σημείο ώστε να του αξίζει και θέση στα έδρανα του κοινοβουλίου μας- θεωρείται ο Κώστας Καρράς, και η Ελένη Ανουσάκη).
Ως πνευματικός άνθρωπος, ο Nick Cave δέχεται τα τελευταία χρόνια δεκάδες προσκλήσεις από Πανεπιστήμια της Ευρώπης και ποιητικά festivals διεθνής ακτινοβολίας για να παραδώσει, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο, διαλέξεις. Μία από αυτές έλαβε χώρο στο ποιητικό festival της Βιέννης του 1998, όπου και είχε αρχικά παρουσιασθεί η ομιλία που περιλαμβάνεται στο πρώτο cd του διπλού album που αποτελεί και την πρώτη κυκλοφορία της King Mob, μιας εταιρίας που θα εξειδικευθεί σε spoken word albums. Με τίτλο The Secret Life Of The Love Song, o Nick Cave προσπαθεί να μας προσφέρει τις απαντήσεις του στα ερωτήματα που του τέθηκαν σε σχέση με το τι είναι το ερωτικό τραγούδι, και ποια είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν ένα ερωτικό τραγούδι επιτυχημένο.
Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να γίνουν σε ιδανικότερο πρόσωπο αυτές οι ερωτήσεις, αφού ο Cave είναι από τους καλλιτέχνες εκείνους που έχουν ασχοληθεί επισταμένα με το θέμα για πάρα πολλά χρόνια, ειδικότερα από το The Good Son και μετά. Ερωτικά τραγούδια διεστραμμένα, καταστροφικά, δολοφονικά, και στα οποία πάνω από όλα παρατηρείται ένα αίσθημα αποτυχίας, λύπης, θρήνου, και κακίας. Για ανεκπλήρωτες σχέσεις, για αποτυχημένους με τον καιρό, και με καταστροφικά αποτελέσματα έρωτες, ή και για βασανιστικά εμπόλεμες σχέσεις μεταξύ δύο παθιασμένων εραστών.
Η πολύ ενδιαφέρουσα, από όλες τις απόψεις, αφήγηση του Nick Cave, διανθίζεται με λόγια για τον δάσκαλο πατέρα του, και τις σαφέστατες επιδράσεις που άσκησε στον νεαρό αυστραλό, καθώς και με τις απόψεις του για τις ανθρώπινες σχέσεις, γενικότερα, με μία χαρακτηριστική πικρία, όπως αυτή ξεχειλίζει σαφέστατα από ένα άτομο που φαίνεται να έχει πληγωθεί αρκετά, και να έχει πεισθεί ότι δεν νοείται να υπάρχει μία απόλυτα ευτυχισμένη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων, τους οποίους τους ενώνουν προσωπικά συναισθήματα.
Στα μουσικά μέρη που παρεμβάλλονται κατά τη διάρκεια της ομιλίας, ο Nick Cave ερμηνεύει με συντροφιά το πιάνο του και τους The Dirty Three, τέσσερα παλαιότερα τραγούδια του, τα West Country Girl, Sad Waters, People Ain't No Good και Far From Me καθώς και ένα καινούργιο ακυκλοφόρητο (Love Letter), τα οποία παίζουν και αυτά το ρόλο τους στην ροή της διάλεξης.
Το δεύτερο cd του album, με τίτλο The Flesh Made Word, ηχογραφήθηκε το 1996, για λογαριασμό του Θρησκευτικού προγράμματος του BBC Radio 3, και αποτελεί μία παραστατικότατη εξιστόρηση από τον Cave της σχέσης του με το Θεό και το Θεϊκό στοιχείο, όπως εκείνος το καταλαβαίνει. Από την πρώτη του επαφή, μέσω του πατέρα του, με τη λογοτεχνία του Shakespeare, του Ντοστογιέφσκι, και του Ναμπούκοφ, στην πρώτη επαφή με έναν άγνωστο Θεό ως νεαρό μέλος της χορωδίας της τοπικής εκκλησίας του, κι από κει στον εξαγριωμένο frontman των Birthday Party που παθιάζεται με τα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, και στον τροβαδούρο των τελευταίων χρόνων που δένεται με το Θεϊκό στοιχείο και τον Ιησού ως άνθρωπο και επαναστάτη. Η θαυμάσια ιστορική ροή, η επίδραση της Βίβλου στη θεματολογία των τραγουδιών του, και προπαντός η σχέση του Nick Cave με τη Λογοτεχνία, τις Καλές Τέχνες, το Θεό και τον ρόλο της υπάρξεώς του ως καλλιτέχνη και ως ανθρώπου, μας αποκαλύπτουν πολλά για την προσωπικότητα του σπουδαίου και αγαπημένου αυτού Αυστραλού.
Και ο Απόστολος Νικόλαος Σπηλιάς είπε στα πλήθη:
Like Christ, I too come in the name of my father, to keep God alive...
Μία τέτοια δήλωση, που μόνο αν ακούσετε την φωνή του Cave να σας την εξηγεί θα καταλάβετε το νόημά της, δεν αισθάνομαι καθόλου άνετα να την περιβάλλω και να την χαρακτηρίσω με μία απλή βαθμολογική κλίμακα.
Για φίλους του Nick Cave, και για ανήσυχα και ακομπλεξάριστα πνεύματα.
