 |
Ο Q-Tip, όπως οι περισσότεροι ίσως γνωρίζετε, είναι έμμεσα ή άμεσα υπεύθυνος για μερικά classics της hip hop σκηνής: Από το 3 Feet High And Rising των De La Soul ως το The Low End Theory των A Tribe Called Quest. Πρόκειται λοιπόν για ένα από τα πιο σεβαστά ονόματα όχι μόνο του hip-hop, αλλά ολόκληρης της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.
Αυτή εδώ είναι η πρώτη κυκλοφορία του Q-Tip χωρίς τους φοβερούς Tribe που πάντα αποτελούσαν μια διαφορετική νότα στο κουρασμένο ισοπεδωτικό πολλές φορές χωνευτήρι του hip-hop, και σίγουρα ήταν αρκετά επιδραστικοί. Ενα πιο απαλό, politically correct θα το έλεγε κάποιος (πιάνοντας τη μία μόνο πλευρά) μέρος του rap που δεν θα μιλούσε για επιθυμητούς φόνους μπάτσων, πουτάνες, crack και ξυλοδαρμούς, αλλά πολλές φορές έσπρωχνε τον ακροατή σε σκέψεις.
Η ηχώ των Tribe είναι εδώ κάπως φανερή. Δεν θα μπορούσε να διαφύγει παντελώς της κληρονομιάς τους, οτιδήποτε διαφορετικό κι αν επιθυμούσε να δοκιμάσει στην solo του απόπειρα. Ομως λείπει η ουσία που διέθεταν οι καταθέσεις του με το group, οι νεωτερισμοί, η προκλήσεις για σκέψη, το βάθος.
Δίπλα σε καλά funky Tribe-ικά κομμάτια όπως τα "Show Business" και "Sucka Nigga" φιγουράρουν πολλά ανέμπνευστα κομμάτια σαν τα "Let's Ride" και "Go Hard". Αν και δεν απομακρύνεται από το jazzy ηχόχρωμα στο οποίο έχουμε συνηθίσει να κινείται η μουσική του, τόσο οι ρίμες όσο και τα ηχητικά σχέδια με τα οποία τις περιβάλλει μοιάζουν να ξωκείλουν ολίγον τι προς τον υπόλοιπο hip-hop σωρό. Τα beats μοιάζουν "κουρασμένα" και κάποιες σποραδικές ανάσες δε σώζουν την κατάσταση.
Ίσως η πιο εμπνμευσμένη στιγμή της φετινής σεζόν για τον ίδιο να είναι η εμφάνιση στο ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ Black On Both Sides του Mos Def, που - πιστέψτε μας - αξίζει, κι ας βρέθηκε στο νο. τριανταφεύγα των λιστών του 99 για τα περισσότερα διεθνή περιοδικά.
Δε συμφωνείς; Γράψε το δικό σου review!
Copyright (C) 1996-2000 - Avopolis. All Rights
