Τι κι αν σύσσωμος ο μουσικός τύπος θάβει τα album τους, από την αρχή, κιόλας, της καριέρας τους. Οι Bush, με τη βοήθεια των αμερικάνικων σταθμών, και της (μετα) Nirvana υστερίας, κατόρθωσαν να πουλήσουν πάνω από 12 εκατομμύρια αντίτυπα με τα δύο πρώτα album τους, το ντεμπούτο στα 1993, και το follow-up, "Razorblade Suitcase", και φυσικά ποιος ο λόγος να ασχοληθούν με τα λεγόμενα του τύπου. Ρίχνουν κάποια σκόρπια beats, strings και piano μέρη, αλλά κατά βάθος δεν απομακρύνονται από την επιτυχημένη φόρμουλα του σηατλέζικου ήχου.
Κανένας πανικός από το γεγονός ότι και οι τελευταίοι - πλην αυτών - grunge απόγονοι έχουν εξαφανιστεί, καμιά ανησυχία. Κι εδώ επικρατούν mid-tempo modern rock, κακόφωνα κιθαριστικά riffs, μίζεροι (και υπερβολικά "θολοί") στίχοι.
Βέβαια, όταν τα pop hooks και τα effect pedals βρίσκονται στις σωστές θέσεις, όπως στα "Warm Machine" και "Space Travel", δεν ακούγονται άσχημα.
Οταν τα ρεφραινάκια που συλλαμβάνει ο frontman Gavin Rossdale είναι της προκοπής, όπως στο "The Chemicals Between Us", στο "English Fire", και στο "40 Miles From The Sun", δεν μπορείς να μη κατανοήσεις το γεγονός της ύπαρξης fan της μουσικής του group.
Συνολικά όμως, το album αυτό δεν θα μπορούσα να το ακούσω πάνω από μία φορά. Κάτι που θα συμβεί και με όσους δεν συγκινήθηκαν ιδιαίτερα από τα δύο προηγούμενα. Αντίθετα, για τους υπόλοιπους, το "The Science of Things" θα αποτελέσει ένα ακόμα set κομματιών στο ύψος και το ύφος (με τις ελάχιστες διαφορές που αναφέραμε) των προηγουμένων.
