Oι Everything But The Girl λίγα κοινά έχουν με το group του 1982 στο ανεξάρτητο label Cherry Red. Από το 1994, με το "Amplified Heart" ο ήχος τους έχει αλλάξει άρδην. Το Remix του Todd Terry στο "Missing", το ειδύλλιο με τη house μουσική, η συμμετοχή τους στο δεύτερο album των Massive Attack, άλλαξαν τα πάντα. Τo "Walking Wounded" (1996) που ακολούθησε, τους έδωσε τέσσερα hit singles ("Walking Wounded", "Wrong", "Single" και "Before Today"), σχηματοποιώντας παράλληλα τις house, breakbeat και Bristol επιρροές τους.
To "Temperamental", ένατο album του group, αποτελεί ηχητικά μια φυσική συνέχεια του προηγούμενου, με τους dance ρυθμούς και τα beats του παραγωγού Ben Watt να προσπαθούν να συνυπάρξουν με τα απαλά φωνητικά της Tracey. Οι δυό τους ποτίζουν για άλλη μια φορά τη house και το drum 'n' bass με μια γερή δόση από pop. To ζεστό "Blame" για παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι ένα Roni Size remix σε παλιό κομμάτι των ιδιων. Στο ίδιο κλίμα κινείται και το "Compression", μαζί με το οποίο συνυπάρχουν cool, jazzy επιρροές ("Low Tide of the Night"), dancefloor beat και ξεσηκωτικά πιάνο ("Five Fantoms"), και φυσικά το πολύ καλό και γνωστό "The Future of the Future" γραμμένο μαζί με τον Deep Dish, σε παραγωγή του τελευταίου.
Το μεγαλύτερο όμως μέρος του Temperamental είναι περισσότερο post-club, ατμοσφαιρικό, χαλαρωτικό. Με το γνωστό συνδυασμό που είπαμε: Pop & dance beats. Το concept βέβαια δεν είναι άσχημο. Είναι έξυπνο και ορισμένες φορές λειτουργεί. Αλλά τρία χρόνια μετά το τελευταίο τους album περιμέναμε ν'ακούσουμε κάτι διαφορετικό από μια επανάληψή του. Επιπλέον το λονδρέζικο ντουέτο δε φημίζεται και για τους ιδιαίτερους χρωματισμούς των συνθέσεών του. Μπορεί να χτίζει moody ατμόσφαιρες αλλά πρώτον δεν αποφεύγει τις επαναλήψεις, και δεύτερον τα περισσότερα κομμάτια pop δομής είναι σαφώς ατελείς συνθέσεις. Την επόμενη φορά με περισσότερες ιδέες και καλύτερα κομμάτια...
