Μια ιδιαίτερη, cult φιγούρα φιλοξενούμε στα σημερινά .reviews, έναν καλλιτέχνη που πρωτογνωρίσαμε πίσω στα late 70s με τους Soft Boys, και το κράμα μελωδικής pop και κωμικών στίχων τους, ύστερα τον πετύχαμε σόλο και στη συνέχεια με τους Egyptians να σκίζει στα κολλεγιακά ραδιόφωνα του τέλους των 80s.
Ο R. H. έχει επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες, από τον Peter Buck (που συμμετέχει εδώ μαζί με τα τρία τέταρτα των Young Fresh Fellows) ως τους Replacements.
Τι θα ακούσει κανείς στο νέο του album;
Καταρχήν, ακόμα και πιασάρικα φωνητικά μέρη ("oooohh wop, shoo wah da da wop" στο "Mexican God"!!!), εικονικούς ταξιδιωτικούς οδηγούς σε γρήγορες pop φόρμες ("Viva! Sea-Tac"), ερωτικά τραγούδια με έντονα τα Tom Waits χρώματα ("I Feel Beautiful"), folky blues με πολλά στοιχεία από Nick Drake ("You’ve Got a Sweet Mouth on You Baby"), rockers με κιθαριστικό θόρυβο ("NASA Clapping"), uptempo κομμάτια ("Sally Was a Legend") αλλά και ένα (από τα δύο) hidden track, το εύθυμο "Don’t Talk to Me About Gene Hackman" που θα σας αποζημιώσει για την αναμονή.
Ολα αυτά, σε ένα background αστείο, θλιμμένο και τρομαχτικό ταυτόχρονα, με επικούς, σουρεαλιστικούς μονόλογους, και ένα συνδυασμό folk, blues rock, 60s pop και ψυχεδελικής μουσικής.
Δεν είναι όμως τόσο το μουσικό μέρος αυτό που δίνει το στίγμα του καλλιτέχνη (τα έχουμε άλλωστε ακούσει δεκάδες φορές), όσο τα υπόλοιπα: Η απλή, ευθεία, μη φιλόδοξη παραγωγή (νομίζεις ότι ακούς το demo και όχι το τελικό cd) η οποία επιπλέον σου δίνει την εντύπωση ότι ποτέ δεν υπάρχουν πάνω από 3 ή 4 όργανα σε ένα ολόκληρο κομμάτι - καθώς και οι ιδιαίτεροι στίχοι.
Αν θέλετε να ακούσετε μία από τις πιο cult μουσικές φυσιογνωμίες, το album αυτό είναι η καλύτερη ευκαιρία για να το κάνετε.
Προσοχή όμως, καθώς θα πρέπει να παραγγείλετε το album από κάποιο cd store, καθώς δεν γνωρίζουμε πότε θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας. Στην Αγγλία πάντως κυκλοφορεί το Σεπτέμβριο.
