Οι Old 97s ανήκουν σε μία κατηγορία που πολλούς από εμάς τους Ευρωπαίους μας αφήνει αδιάφορους. Aυτός είναι ο τέταρτος - αισίως - δίσκος τους, και είμαι σίγουρος ότι θα ενθουσιάσει πολλούς από τους αμερικάνους φίλους τους.
Οπως ίσως καταλάβατε εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κυκλοφορία που ανήκει στην κατηγορία της "εναλλακτικού country" μουσικής. Μια κυκλοφορία που δανείζεται πολλά από τους REM και το Neil Young και πατάει κυρίως στις μελωδίες που πλάθει η ακουστική κιθάρα.
Η μόνη διαφορά με τoν προηγούμενο δίσκο τους (τα άλλα τους album δυστυχώς δεν τα έχω ακούσει) είναι ότι πλέον παίζουν σε πιο pop και λιγότερο country φόρμες (με πρώτα τα "19" και "Oppenheimer"), ενώ δοκιμάζουν να προσθέσουν και latin ("What We Talk About") ή καθαρά rock-a-billy ("Let The Idiot Speak") στοιχεία.
Η λέξη-κλειδί όμως στο "Fight Songs", είναι η μελαγχολία, στην ατμόσφαιρα, στα φωνητικά, στους στίχους, παντού. Κεντρικό νόημα των τελευταίων είναι η απόγνωση και η απώλεια, καταστάσεις που ερμηνεύονται με αρκετά σκοτεινό τρόπο (με ορισμένα uptempo διαλείμματα), και τελικά ...σε κερδίζουν, ακόμα και όταν είσαι προκατειλημμένος.
Το "Fight Songs" είναι μια κυκλοφορία που θα πρέπει να την έχετε υπόψη σας, ακόμα και αν δεν σας συναρπάζουν οι ολοφάνερες country καταβολές τους. Αλλωστε και οι ίδιοι φρόντισαν να κάνουν πιο poppy και πιασάρικο τον ήχο τους, στοχεύοντας σε ένα ευρύτερο ακροατήριο.
