Για κάποιους που κρίνουν από τους τίτλους, δύο κορίτσια που βρέθηκαν στη Νέα Υόρκη από την Ιαπωνία, για να πραγματευτούν το δικό τους υβρίδιο βασισμένο στο hip hop, δε λέει και πολλά, για να μην πω ότι βγάζει και γέλιο.
Για τους υπόλοιπους όμως, οι δυο γιαπωνεζούλες λένε πολλά, ιδίως αν έτυχε να ακούσουν το Viva! La Woman του 1996 ή έστω το hype που το είχε ακολουθήσει. Σ'εκείνο το album γνωρίσαμε τις δύο κοπέλες με το πάθος για το φαϊ (Cibo Matto σημαίνει "τρελό φαϊ" στα Ιταλικά), και ένα ιδιαίτερο αλλά όχι και καθαρό στυλάκι με funky beats, hip hop, trip hop, ambient, bossa nova, swing της δεκαετίας του 40, και κυρίως bubblegum pop.
Ολα αυτά μαζί (και μη μου πείτε ότι δεν είστε συνηθισμένοι τα τελευταία χρόνια στα περίεργα ανακατέματα ήχων - άλλωστε ο μονοδιάστατος ήχος συγκινεί ελάχιστους πλέον) συνέθεταν ένα περίεργο αλλά αρκετά εθιστικό δίσκο, αρκεί κανείς να μην στεκόταν στους kitch ή ψιλοηλίθιους στίχους. Στίχους που χρησιμοποιούσαν το φαί ως μεταφορά (!) σε κάθε κομμάτι για να υποδηλωθεί κάτι άλλο, και τελικά κανένα από τα κομμάτια δεν αναφερόταν σ'αυτό! Οπως είχαν πει σε μια συνέντευξή τους οι δύο φίλες: "Δεν ξέραμε πως να εκφραστούμε με καλύτερες λέξεις, καθώς μόλις είχαμε φτάσει στη Νέα Υόρκη από το Τόκυο".
Τρία χρόνια μετά, και τα αγγλικά τους έχουν βελτιωθεί, και έχει κοπεί και η πολύ σαχλαμάρα, και πιο radio friendly και πιο σαφής ακούγεται ο ήχος τους. Προσωπικά βέβαια δεν είμαι fan της τελευταίας εκ των αλλαγών τους, αλλά μη νομίζετε ότι πλέον κατευθύνθηκαν εντελώς προς τη μία από τις πολλές πλευρές του Viva! La Woman. Θα ήταν αδύνατο άλλωστε. Απλά κρατώντας την αγάπη για την jazz, την electronica, το funk, το hip-hop, και τα υπόλοιπα είδη που είπαμε, προσέθεσαν ένα πιο soul pop στρώμα σε όλο το δίσκο και έναν ήχο λίγο πιο φυσικό και live. Με λίγα λόγια τα κοριτσάκια ψιλοωρίμασαν σε όλους τους τομείς.
Κορυφαίες στιγμές υπάρχουν εδώ πολλές. Το remix του "Spoon" (η αυθεντική εκτέλεση υπήρχε στο EP "Super Relax" του 1997) με τις funk κιθάρες, το bossa-nova "Flowers", τo καταπληκτικό "Sunday" (ένα από τα δύο κομμάτια του album που γράφτηκε από τον Sean Lennon) με τις αλλαγές tempo, τη γλυκειά και ταυτόχρονα μελαγχολική γεύση που σου αφήνει, μια περιγράφοντας την Κυριακάτικη διασκέδαση, μια το καταθλιπτικό συναίσθημα λόγω της Δευτέρας που έρχεται, είναι όλα highlights, ανάμεσα σε highlights.
Για να μην σας τρελάνω με πολλές πολλές περιγραφές θα σας πρότεινα να ακούσετε αυτό το πανέμορφο album - συνδυασμό ρυθμού και μελωδίας, ακόμα κι αν δεν είχατε την τύχη να γνωρίσετε τη μουσική τους πριν 3 χρόνια. Ισως και να την καταβρείτε!
