Nέο EP για τον Richard D. James, ήτοι Aphex Twin ή AFX ή Polygon Window. Οι δουλειές του, ηλεκτρονικές, σχεδόν αλγοριθμικές, μπολιάζονται κυρίως από εφέ, loops και περιστασιακα ξετρελλαμένα synth drums, αλλά και αδύνατα, επεξεργασμένα φωνητικά. Μια βόλτα παρέα με τη μουσική του Aphex Twin ισοδυναμεί με περπάτημα στο μυαλό του απόλυτου ψυχοπαθή...
Τα κομμάτια του συγκεκριμένου EP μοιάζουν βγαλμένα από το "The Richard D. James Album", κάτι βέβαια που δεν αποτελεί μειονέκτημα. Κάθε άλλο.
Στο ομότιτλο κομμάτι, σημαντικό ρόλο παίζουν τα φωνητικά samples, τα γρυλλίσματα και οι στεναγμοί πάνω σε ένα περιστρεφόμενο midtempo disco. Δεν είναι και ότι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει αλλά σου κολλάει στο μυαλό. Το δεύτερο track είναι ένα ψυχρό, τραχύ, σπασμωδικό, όχι και ιδιαίτερο για τα standards του ίδιου.
Γενικά όμως τίποτα δεν ξεφεύγει από όσα μας έχει μέχρι τώρα δώσει ο ευφυής μουσικός, εκτός από το τελευταίο κομμάτι ("Nannou") που είναι και κορυφαία στιγμή του Windowlicker. Εκεί διακρίνει κανείς την θεια-Aphex-μελωδία να παίζεται σε ένα νευρικό music-box, που καταλήγει να στηρίζεται σε ένα φτερουγίζον percussion beat. Chimes και ξυλόφωνα βοηθούν στη δημιουργία μιας ιδιαίτερης ατμόσφαιρας.
Ισως αν όλα τα κομμάτια ακολουθούσαν τον ίδιο δρόμο, να είχαμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα. Αλλά τότε δεν θα μιλούσαμε για Aphex Twin.
ΥΓ. Τώρα που ξανακούω το πρώτο κομμάτι μου φέρνει πολύ σε "808 beats" από Run DMC...
