Δεν αποτελεί δα και μεγάλο ευτύχημα να κατατάσσεσαι στις late 80s AOR αναμνήσεις του μέσου μουσικόφιλου. Για τους περισσότερους, οι Texas σήμαιναν μέχρι πρόσφατα ένα "I Don't Want A Lover" (από το 1989), άντε και μια διασκευή στον Al Green (το "Tired Of Being Alone").
H Σκοτσέζικη, αρχικά blues-rock μπάντα σχηματίστηκε το 1986, όταν ο μπασίστας Johnny McElhone, πρώην Altered Images και Hipsway, γνώρισε την τραγουδίστρια και κιθαρίστρια Sharleen Spiteri, και άρχισαν να γράφουν τραγούδια πολύ πριν την προσχώρηση των Ally McErlaine (κιθάρα) και Stuart Keer (drums).. Μαζί με τον Eddie Campbell στα πλήκτρα, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους με τίτλο "Southside", το οποίο χάρις στο πασίγνωστο hit single "I Don't Want a Lover" έγινε πλατινένιο.
Το δεύτερο όμως album, το "Mother's Heaven" του 1991 (στην Μαντσεστεροκρατούμενη εκείνη εποχή) με το νέο drummer Richard Hynd (πρώην Slide) δεν είχε την ίδια - εμπορική - τύχη. Αλλά ούτε και το "Rick's Road" του 1993 δεν μπόρεσε να αποτινάξει από πάνω τους το χαρακτηρισμό one-hit-wonder.
Ολα αυτά όμως, πριν από το White On Blonde, των αρχών του 1997. Pop, soul, ακόμα και hip hop και funk, και ένα album με τις soul ευαισθησίες των 70s, αλλά με ένα διαφορετικό ρυθμό, ώστε να μοιάζει γνήσιο κύημα των 90s, τους έβγαλαν από τη ναφθαλίνη για τα καλά.
Το "The Hush" μοιάζει σαν φυσική συνέχεια του White On Blonde: Sexy, soul μουσική, με τα beats να έχουν εξέχοντα ρόλο, και τα θερμά και ευθραυστα - country αναφορών - φωνητικά της Sharleen Spiteri να αποτελούν το Α και το Ω της αίσθησης της μουσικής τους.
Το faux-oriental ξυλόφωνο του "In our lifetime", τα Princίζοντα φωνητικά του "Tell me the answer" πάνω σε pop ρυθμούς, η απλοϊκή soul pop του "Sunday afternoon", το νέο "Black Eyed Boy", "When we are together", με τις Supremes καταβολές του, αλλά και το καταδικασμένο να γίνει hit, με τις χαρακτηριστικές καμπάνες, το κολλητικό beat και τις Abba καταβολές, "Summer Son" δεν πρόκειται ούτε να ενθουσιάσουν, ούτε όμως και να απογοητεύσουν.
Και το upbeat "Girl" και το απλό στη σύλληψή του "Saint", και το συνοψίζον όλες τις επιρροές τους, "The day before I went away", ακούγονται επίσης αρκετά ευχάριστα.
Εκεί όμως που διακρίνει κανείς το παραπάνω βήμα του group, είναι τόσο στους ηλεκτρονικούς ήχους του "Move in" με τα sexy φωνητικά και τον blues αέρα, όσο και στο πειραματικό γι' αυτούς, instrumental "Zero zero" με τον καθαρό Drum & Bass ήχο του.
Οι Texas πλέον δεν έχουν και πολλά κοινά με τις blues εμμονές των αρχών, και πλέον παίζουν σύγχρονης δομής soul-pop, αισθησιακά τραγούδια, τα οποία λειτουργούν ευχάριστα ως light συμπλήρωμα για άλλες πιο σημαντικές κυκλοφορίες.
